วรรณกรรม - เรื่องสั้น - หนังสือ
เรื่องสั้น | ผมสัมภาษณ์ผม
(ผม) ช่วยเล่าประวัติการศึกษาหน่อย
(ผม) ผมเรียนประถมที่โรงเรียนประจำหมู่บ้าน ซึ่งแต่ก่อนไม่มีชั้นอนุบาล เป็นโรงเรียนที่พระครูลี ซึ่งเป็นเจ้าอาวาสวัด...
การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์ : ทวีปที่สาบสูญ แม่จะคิดอย่างไรกับแนวคิดของฟูกูโอกะ
ฉันได้แต่เพียงมองดูแผ่นหลังของเพื่อนที่เดินห่างออกไป...ไปสู่เส้นขอบฟ้า
เรามีบางความฝันร่วมกัน แต่เราก็มีความแตกต่างในสิ่งที่ฝัน ฉันเองจนปั...
ทราย เจริญปุระ | เศษซากฉาบทอง “ของฉัน”
"ใครจะไปจำได้วะ พี่ทรายหากี่หมออะ ปะไม่รู้กี่รอบ" น้องชายฉันพูดเสียงกลั้วหัวเราะมาจากปลายสาย
ปกติฉันไม่ค่อยได้เปิดอ่านข้อความจากคนอื่นๆ ที่ไม่ได้อยู่...
อนุสรณ์ ติปยานนท์ : พร่ามัวจนเบื่อหน่าย
เมืองในหมอก (3)
เธอลุกขึ้นแต่เช้าตรู่ในวันนั้น อ่อนเพลีย โศกเศร้าและไร้เรี่ยวแรง
แต่มีวันใดบ้างเล่าที่เธอไม่ได้รู้สึกเช่นนั้น
เธอรู้สึกเช่นนั...
บรรจง บุรินประโคน / “นกในกรงของเพื่อนบ้าน” : ตอน ประเทศของเรากำลังพัฒนา...
หลังละเลียดอ่านหนังสือ กวีนิพนธ์ "นกในกรงของเพื่อนบ้าน" Birds in the Neighbor"s Cage ของปรเมศวร์ กาแก้ว กวี นักเขียนหนุ่มจากเมืองพัทลุง จบลง พบว่า ผลง...
เรื่องสั้น | เรื่องของไอ้แมว
ก่อนที่อะไรมันจะย่ำแย่ไปกว่านี้ ผมขอเล่าให้คุณฟังสักเรื่องแล้วกัน
แต่เดี๋ยว...ขอเวลาผมสักครู่ ขอผมรับโทรศัพท์ก่อนที่ปลายสายจะวางไป "ฮัล...ฮัลโหล"
...
การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์ : ทวีปที่สาบสูญ มีเพียงท้องฟ้ากระจ่างใสในนั้น
ดวงอาทิตย์สีส้มกลมโตลอยขึ้นอย่างช้าเชือน จนกระทั่งผ่านพ้นภูเขาเบื้องหน้า ท้องฟ้าค่อยๆ เรื่อเรืองขึ้นด้วยเช่นกัน จากสีสันที่แต้มแต่ง
เรากำลังจะผ...
ทราย เจริญปุระ | ทุกคนไปไหนกันหมด
"ไปไหนกันหมดน่ะ"
ก่อนหน้านี้สักสิบหรือยี่สิบปี ฉันคงอยากเกิดมาเป็นแม่ฉันมากๆ
ใช่ว่าชีวิตแม่จะไร้ทุกข์อย่างสิ้นเชิง แต่เท่าที่ดูๆ ก็รู้สึกว่าคุ้มค่...
อนุสรณ์ ติปยานนท์ : หมอกสีเทา
เมืองในหมอก (2)
เราอาจเรียกเขาว่า ก หรือ A หรืออะไรก็ได้ตามที่เราต้องการ
สำหรับลูกจ้างธรรมดาคนหนึ่งในลูกจ้างนับร้อยนับพันแห่งโรงงานผลิตหน้ากาก
...
สดุดี วี.เอส.ไนพอล กับ “ความหมายซ่อนเร้น” ในบทกวีหนึ่งวรรคของ บี.เวิร์ดสเวิร์ธ...
เรื่องสั้นๆ เรื่องหนึ่งนอนสงบเงียบอยู่ในรวมเรื่องสั้นรางวัลโนเบลชุดที่ 25 "แอนนาผู้ซีดเซียว ไฮน์ริช เบิล และคนอื่นๆ" และยักษ์ใหญ่ผู้หนึ่งนาม วี.เอส.ไน...
เรื่องสั้นโนเบลชุด 19 ผู้รู้ราตรีนาน ก่อนกาลหลับใหล เมื่อหยุดอยู่กับที่ “ฉันจึงต...
...ตอนนั้นเอง หญิงชราบ่นงึมงำกับลูกสี่คนด้วยน้ำเสียงกระด้างเกรี้ยวกราดระคนโกรธเคืองว่า "นางอยากได้ห้องพักเป็นของตัวเองสักห้องหนึ่ง"
หญิงชราคนนี้นาง...
การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์ : ทวีปที่สาบสูญ ค่อยๆ
"กินนักๆ ของมักลูก" พ่อพูดพร้อมรอยยิ้ม มือเลื่อนถ้วยแกงมาให้
"ใส่ผักกระถินให้มากหน่อย เห็นว่าชอบ" แม่เสริมขึ้นมาเรียบๆ
น้องนั่งอิงแอบระหว่างกลาง...