วรรณกรรม - เรื่องสั้น - หนังสือ
ทราย เจริญปุระ | แมวชื่อโม่
ไม่รู้ว่ากว่าจะถึงวันตาย ฉันต้องผิดสัญญาที่ให้ไว้กับตัวเองอีกกี่ครั้ง
แต่นี่คงไม่ใช่ครั้งสุดท้ายแน่ๆ ที่ฉันกลับทำในสิ่งที่ตั้งกติกากับตัวเองเอาไว้ว...
การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์ : ทวีปที่สาบสูญ กระแสลมใหม่ๆ กำลังจะกรูไล่กันมา
ฉันกินเหล้าครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กันนะ...ดูเหมือนว่า จะมีอยู่หลายครั้งที่รสชาติบาดคอ...ไหลผ่านเข้าคอ และวาบอุ่นลงไปในกระเพาะลำไส้ มันก็ไม่เลวเ...
อนุสรณ์ ติปยานนท์ : สู่จิตใจอันสงบเบิกบาน
รัก/หลง/เมือง (13)
มันเป็นยามเช้า เขาแน่ใจ แม้ว่าแสงแดดจะยังไม่ปรากฏตัวอย่างเต็มที่ก็ตาม ภายในห้องพักเล็กห้องนั้น หลายสิ่งยังจมอยู่ในแสงสลัวซึมเซา ...
เรื่องสั้น | โดดเดี่ยวและงดงาม
ห้า "52 Hz" จำได้ มารีอาเคยบอก นั่นเป็นระดับความถี่ ผมขยับแขนกอดเธอแน่นเข้า อุณหภูมิเครื่องปรับอากาศถูกปรับอยู่ที่ 23 องศา กำลังเหมาะถ้าบางคนที่ไม่เย็...
การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์ : ทวีปที่สาบสูญ หน้าที่ก็คือหน้าที่ อรุณสวัสดิ์
บ้านของยายร่อยดูเงียบเหงา หม่นหมอง ยืนตัวตะคุ่มอยู่ในแสงไฟเพียงวอมแวมที่ลอดส่องมาจากข้างใน ยืนอยู่ใกล้ตีนบันไดเนิ่นนาน ฉันยังคงเห็นพุ่มเก็ดถะหวาต้นนั้...
อนุสรณ์ ติปยานนท์ : ปลดปล่อยความอ่อนล้า
รัก/หลง/เมือง (12)
"Falling slowly, eyes that know me
And I can"t go back
Moods that take me and erase me
And I"ll paint it black
You h...
เรื่องสั้น | เป็นใครก็ไม่รู้ (จบ)
มีเรื่องงานได้ถกเถียงตลอด บางครั้งเลยเถิดไปถึงเรื่องหยุมหยิมไม่เป็นสาระ ดังนั้น อาการไม่ลงรอยกันยังไม่จางหายไปจากสามี-ภรรยาคู่นี้ และยิ่งพรุ่งนี้คือวั...
การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์ : ทวีปที่สาบสูญ แค่จะขอให้มันเมตตานำพาฉันไป
ฉันเจอประโยคที่เพียงบัวพูดถึงแล้ว!
ช่างเป็นบทสนทนาที่น่าสนใจเสียเหลือเกิน หมาจิ้งจอกกับเจ้าชายน้อยพูดกันในเรื่องที่ดูเหมือนจะยากกับความเข้าใจ แ...
อนุสรณ์ ติปยานนท์ : รักเศร้าๆเคล้าสุรา
รัก/หลง/เมือง (11)
คนรักของเธอสั่งเหล้าวิสกี้ท้องถิ่นหนึ่งแบน พร้อมด้วยโซดา น้ำ และน้ำแข็ง
จากการคาดคำนวณของเขา คนรักของเธอตั้งใจที่จะเมามาย
...
เรื่องสั้น | เป็นใครก็ไม่รู้
เป็นใครก็ไม่รู้ (1)
ดวงตะวันลอยเฉียงไปทางไหล่ซ้าย เกษมยืนหันหลังให้กับแหล่งกำเนิดแสงนั่น เงาของเขาทาบลงบนแผ่นป้ายเมทัลชีท คล้ายคราบเปื้อนบนแผ่นโลหะ...
ทราย เจริญปุระ | แม่บนบ่าลูกสาว
-ปีนี้ฉันอายุ 40-
หลังจากไหว้สวัสดีกันอยู่ไปมา คุณพยาบาลก็แนะนำตัวกับฉันและซักประวัติ
"ข้อมูลตรงนี้จะเป็นความลับนะคะ จะรู้กันแค่พยาบาล ผู้ทำประกัน...
การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์ : ทวีปที่สาบสูญ ทำไมเราจึงรักและคิดถึงใครบางคน
ฉันเปิดกล่องพัสดุไปรษณีย์อีกครั้งหนึ่ง และก็พบหนังสือเล่มหนึ่งวางมาบนสุด หน้าปกเป็นรูปเด็กผู้ชายผูกผ้าพันคอสีแดง กำลังทำอะไรสักอย่าง คล้ายๆ ก...