เรื่องสั้น โถ่เรบอ   บ้องสุดท้าย   ระหว่างรอเข้าเล่มหนังสือ รายงานสรุปผลการดำเนินงานประจำปี ในร้านย่านมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ผมนั่งเขี่...

เรื่องสั้น ถนอมรัก เดือนเต็มดวง   แพ้หรือชนะ   ปลายรองเท้าผ้าใบจิกลงบนพื้นดิน ไม่เหยียบเต็มเท้า ไม่เหยียบกิ่งไม้แห้ง เป็นอาการย่องล่าสัตว์ ...

รายงานพิเศษ ชาคริต แก้วทันคำ   ปรากฏการณ์กวีนิพนธ์ร่วมสมัย ปี 2565   ช่วงปี 2564-2565 มีปรากฏการณ์เกี่ยวกับวรรณกรรมไทย โดยเฉพาะการประกวดบทก...

เรื่องสั้น อินทร อรพัน   ประชันอัตวินิบาตกรรม   -1- เขาเขียนให้เกริกเป็นบรรณาธิการจำเป็นของคามิน หลังละสายตาจากต้นฉบับในร่างแรก ดวงตาเป็...

เรื่องสั้น อรุณธารา   การเดินทางภายในอุโมงค์มืดมิด ซึ่งราวกับว่าไม่มีจุดสิ้นสุดของผม อันเป็นเจ้าลูกชายสุดที่รักของพ่อในค่ำคืนหนึ่ง   ตื่น...

เรื่องสั้น กิตติศักดิ์ คงคา   เครื่องรางสำหรับปัดเป่าความเศร้าใจ   แม่เรียกที่แขวนพู่หน้าตาประหลาดว่า เครื่องรางสำหรับปัดเป่าความเศร้าใจ ...

เรื่องสั้น วุฒิเดช มนต์ชัยวิศาล   ในรถเมล์ในมหานครที่มีชื่อว่ากรุงเทพฯ   คุณเบียดตัวขึ้นรถเมล์สาย 113 จากมีนบุรีเพื่อกลับที่พักย่านรามคำแหง...

เรื่องสั้น นรเศรษฐ์ ทับทิมทอง   ยายบุญผู้อาศัยอยู่ในหมู่บ้านคนบาป   1. เหลือเวลาอีกไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ ผมยังหาหัวข้อเรียงความที่จะเขียนส่...

เรื่องสั้น ขวัญเรียม จิตอารีย์   ลาลับ   1 มาถึงตั้งแต่เมื่อใดกัน กลุ่มก้อนระยิบพราวพวกนั้น ตาเธอฉายแววตื่นเต้น ฝีเท้าชะลอลงทันที มือขยั...

เรื่องสั้น อินทร อรพัน   หญิงสาวและความพังพ่าย   1 แม่สอนคุณเสมอ เป็น 'ลูกผู้หญิง' ควรมีกิริยามารยาทงาม พูดจาไพเราะ รักนวลสงวนตัว การบ้านการ...

เรื่องสั้น ฉมังฉาย   หารสองมันยากตรงไหน?   "อมตะ ถามจริงๆ นะ เคยคิดอยากให้ใครตายบ้างมั้ย" น้ำเสียงของดวงแก้วนิ่งลึกจนยากจะประเมินว่า เป็นคำ...

เรื่องสั้น กมล กุดโอภาส   พ่อแพ้   ผมจำได้ชัดเจน วันนั้นคือตอนสายของวันเสาร์ ปลายเดือนเมษายนของปีที่แล้ว สุดคำพูดได้สักห้าวินาที พ่อก็ตะวาด...