เรื่องสั้น อรรถสิทธิ์ สมจารี   ไร่สับปะรด   สองข้างทางถนนลูกรังทั้งมืดทั้งเงียบ เพราะบางช่วงตอนไม่มีเสาไฟฟ้า รถกระบะสองตอนคันนั้นเหมือนแล่น...

เรื่องสั้น : ชาคริต โภชะเรือง   ยังมีชีวิตอยู่   เราอยู่ท่ามกลางตึกสูงปราดเปรียวแห่งเมืองระกา ทว่าถนนทุกสายว่างเปล่า เมืองปิดตาย...ไร้สิ่งมีชี...

เรื่องสั้น อินทร อรพัน   ห้องรีไซเคิลความทรงจำ   1 เขาตัดสินใจขับรถออกมาหลังจากการสอบปลายภาคของนักเรียนเสร็จสิ้น ห้อตะบึงอย่างไร้จุดหมาย ภา...

เรื่องสั้น วัฒนพงษ์ แก้วนาพันธ์   ระหว่างทาง   "ตอนแรกก็วัวควายหาย หนึ่งตัวสองตัวยังพอว่านะสารวัตร บางทีหายเป็นฝูง หายังไงก็ไม่เห็นสักตัว ต...

เรื่องสั้น เจษฎา กลิ่นยอ   โกดัง   ลมพัดกระแทกแทรกเข้ามาทางรอยแตกของบานหน้าต่างที่เขรอะฝุ่น มันส่งเสียงวู่ๆ เมื่อรอดเข้ามาตามรอยแตกนั้น และ...

เรื่องสั้น ฉมังฉาย   ยั่งยืน   เขตปกครองพิเศษเชียงใหม่ พ.ศ.2662 แอลยืนอยู่ในห้องเพียงลำพัง เด็กชายรู้สึกหน่ายเซ็งที่ต้องอยู่บ้านคนเดียว และย...

    ห้องที่ไม่มีเก้าอี้ (1) ห้องนี้ไม่มีเก้าอี้   เพื่อนร่วมงานผมติดเชื้อโควิด-19 ผมจึงต้องแยกกักตัว ในฐานะผู้สัมผัสความเสี่ยงสูง ต้องย...

เรื่องสั้น โค้งน้ำ ลำวารี   เมืองตอแหล (จบ)   ข้อความและเสียงสะอื้นไห้ที่ส่งมาจากทางแชตบ็อกซ์ ทำให้ชายหนุ่มต้องมาแอบซุ่มอยู่หน้าตึกสูงแ...

    เมืองตอแหล (1)   ชาย ชาตรี ไม่ชอบเดือนพฤษภาคมเอาเสียเลย เขาอยากให้ลบเดือนอันไม่น่าภิรมย์นี้ออกไปจากปฏิทินเสียด้วยซ้ำ นอกจากมันจะร้อนแท...

  ญาติโก โหติกา พวกเขาไปอยู่ที่ไหนกัน   ปลายถนนสุโขทัย ด้านขวาของแม่น้ำเจ้าพระยา ถัดจากแม่น้ำขึ้นมาคือวังสุโขทัย อีกด้านหนึ่งของถนนคือ วชิ...

เรื่องสั้น นทธี ศศิวิมล   Yesterday Once More   นับตั้งแต่วันที่หมอแนะนำว่า ปราณควรปลดปล่อยคุณมานพให้เป็นอิสระจากอุปกรณ์พยุงชีพทั้งหลาย...

เรื่องสั้น นิติพงศ์ สำราญคง   ลบเลือน   "ทํางานด่านหน้า ดูแลรักษาผู้ป่วย ไม่ฉีดวัคซีนได้หรือ" มารดาข้าพเจ้าเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง หลังจาก...