หลังเลนส์ในดงลึก/ปริญญากร วรวรรณ 'สัตว์เลี้ยงกับหัวใจ' ใกล้ถึงวันลอยกระทง ปี พ.ศ.2562 ผมนึกถึงหมาตัวหนึ่งที่จากไป ก่อนวันลอยกระทงเมื่อ 3 ปีที่แ...

หลังเลนส์ในดงลึก/ปริญญากร วรวรรณ 'ภาพ' และ 'ดวงตา'   เหล่าสัตว์กินพืช ได้รับการออกแบบร่างกายมาแบบหนึ่ง แม้ไม่มีเขี้ยวเล็บไว้ป้องกันตัว แต่สิ่ง...

หลังเลนส์ในดงลึก/ปริญญากร วรวรรณ 'ปัจจุบัน' ครั้งหนึ่ง ผมมีโอกาสร่วมงานกับทีมศึกษานิเวศวิทยาของนกเงือก ส่วนภาคใต้ พื้นที่ทำงานอยู่บริเวณทิวเขาบ...

หลังเลนส์ในดงลึก/ปริญญากร วรวรรณ 'เสือหนุ่มกับภูเขา'   ปลายฤดูฝน บนสันเขาในผืนป่าเบญจพรรณ ที่ความสูงจากระดับน้ำทะเล 450 เมตร ผมก้าวเท้าขึ้น...

หลังเลนส์ในดงลึก/ปริญญากร วรวรรณ 'ละลาย'   ในงานเขียน ผมเล่าถึงเรื่องราวสัตว์ป่า "ตัวละคร" ที่ผมเล่าถึง ไม่ได้มีเพียงสัตว์ป่า จะมีคนอยู่เสมอ เ...

หลังเลนส์ในดงลึก/ปริญญากร วรวรรณ 'เส้นทาง' ผมบอกใครๆ เสมอว่า ผมเริ่มต้นจากการดูนก ดูไปได้สักระยะ นกทำให้รู้ว่า พวกมันไม่ได้เป็นแค่ชีวิตอันสวยงา...

หลังเลนส์ในดงลึก/ปริญญากร วรวรรณ 'เขี้ยว'   หลายปีกับโอกาสที่ได้อยู่ร่วมกับงานวิจัยเสือโคร่ง ในสถานีวิจัยสัตว์ป่าเขานางรำ มีบทเรียนมากมายที่เสือ ...

หลังเลนส์ในดงลึก/ปริญญากร วรวรรณ 'เข้าใจ'   แมวตัวผู้สีขาวตุ่นๆ ตัวหนึ่ง อาศัยอยู่ในหน่วยพิทักษ์ป่าลูกไม้แดง หรือที่เรียกในภาษากะเหรี่ยงว่า เซซาโ...

หลังเลนส์ในดงลึก/ปริญญากร วรวรรณ 'สถานภาพ'   ข้อดีอีกประการหนึ่ง เมื่อผมได้รับโอกาสให้อยู่ร่วมทำงานกับทีมศึกษาเรื่องเสือโคร่ง นอกจากจะได้ทำควา...

หลังเลนส์ในดงลึก ปริญญากร วรวรรณ 'ช่วงเวลา' ผมบอกกับหลายคนเสมอๆ ว่า "ข้อเสีย" ของการทำงานแบบ "ฝังตัว" ณ ป่าแห่งใดแห่งหนึ่งเป็นเวลานานๆ ครั้งละ 3-...

หลังเลนส์ในดงลึก/ปริญญากร วรวรรณ 'พระเอก'   ผมพบกับความหมายอย่างแท้จริงของประโยคที่ว่า "ภาพที่เห็น ไม่ใช่สิ่งที่เป็น" เมื่อพบและได้ร่วมงานกับผู้ช...

หลังเลนส์ในดงลึก/ปริญญากร วรวรรณ 'ภาพลวงตา' เมื่อมีโอกาสพบเจอทำความรู้จักสัตว์ป่ามากขึ้น มีสิ่งหนึ่งที่ผมต้องยอมรับกับตัวเอง คือ หลายๆ ครั้งที่...