เว็บไซต์นี้ใช้คุ้กกี้เพื่อสร้างประสบการณ์ที่ดีมีประสิทธิภาพยิ่งขี้น อ่านเพิ่มเติมคลิก (Privacy Policy) และ (Cookies Policy)
วันอาทิตย์ที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ.2567

วรรณกรรม - เรื่องสั้น - หนังสือ

ทวีปที่สาบสูญ : สำหรับคนอื่น โลกอาจมีมุมเป็นสรวงสวรรค์ โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิ...

ฉันเห็นแผ่นป้ายกระดาษนั้นก่อนอย่างอื่น แม้มันจะดูขาดวิ่นรุ่งริ่ง เปรอะเปื้อนขี้ฝุ่นขี้มือเต็มที ตัวหนังสือสองสามแถวนั้นอีก ราวจะกระโจนเข้ามาจนเต็มตา ...

ทวีปที่สาบสูญ : ทุกถนนหมื่นสาย โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์

ระริน...ถ้ายินเสียงเพรียก หัวใจฉันเรียกชื่อเธอเสมอ หากฉันสามารถล่วงรู้ได้ว่า เมื่อเราเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ แล้วจะได้เจออะไร...ถ้าเพียงแต่เราจะรู้ อ...

ประกวดเรื่องสั้นทั่วไป : ศพ

โดย : วิทยากร โสวัตร ผมต้องใช้เวลาอยู่ที่วัดบ้านเกิด 3 วันเพื่อจดรายชื่อคนตายที่กำแพงหน้าวัดฝีมือช่างญวนซึ่งเก่าแก่เคียงคู่ทิวแถวต้นตาลซึ่งคนอายุ 7...

ประกวดเรื่องสั้นวิทยาศาสตร์ : I.X.I.O.N Loop

โดย : เวิ้งหมาบ้า I.X.I.O.N #21987938729 แสงสว่างคว้านแทงเข้ามาในดวงตาของเขาประดุจแหลนหลาวยาวและคม เขาหรี่ตาลง ส่งเสียงครางออกมาเบาๆ อย่างไม่รู้...

ทวีปที่สาบสูญ : เมื่ออามินลุกขึ้น โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์

ระริน...ได้ยินหรือเปล่า บทเพลงฤดูหนาว ขับขานล่องไหล วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และแม้จะตะขิดตะขวงใจอยู่บ้าง ฉันก็อยากเรียกมันว่า เวลาที่ดีที่สุดครั้ง...

ประกวดเรื่องสั้นทั่วไป : ผู้โดยสาร กับ การยอมจำนน

โดย คำลั่น จันทนง เสียงกระแทกกระทั้นที่ดังติดต่อกันมาเป็นชั่วโมง ตามจังหวะของล้อเหล็กที่บดลงบนรอยต่อของรางเหล็กนั้น ยังคงดังอยู่เหมือนเดิม มันเขย่า...

ทวีปที่สาบสูญ : ในโลกแสนเศร้าใบนี้ โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์

ระริน...ฉันยินเสียงฉัน เฝ้าพร่ำรำพัน ฉันปรารถนา นางปันกลับมาอยู่บ้านแล้ว ในสภาพกึ่งซากในสายตาของทุกคน ยกเว้นเพียงอามินเท่านั้นที่ยิ้มแย้มแจ่มใสอยู...

ทวีปที่สาบสูญ : ตอนที่ฉันอายุได้สิบห้าปี โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์

ระริน... ฉันยินบทเพลง ร้อนเร่าบรรเลงจนฉันสั่นไหว ผีเสื้อตัวนั้น กระพือปีกแผ่วเบาลงเกาะบนขอบหน้าต่าง ฉันยังจำได้อยู่เลย กับแสงจางๆ ของตะวันครั้งนั้...

ประกวดเรื่องสั้นวิทยาศาสตร์ : สู้อยู่

ทรัพย์สินอันเปราะบางดังสายหมอก เสียงฝีเท้าวิ่งบนสนามหญ้าฟังดูนุ่มนวลตรงข้ามกับเสียงโลหะกระทบพื้น น่าเศร้าที่เสียงทั้งสองไม่อาจแยกจากกัน มันผลัดกันด...

ทวีปที่สาบสูญ : แผลเป็นบนหน้าของฉัน โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์

ระริน... ฉันยินคำพูด เหมือนมาพิสูจน์บงสิ่งในใจ "เดี๋ยวอามานะ" ผู้หญิงร่างใหญ่เหลียวมาสั่งความ ตบเบาๆ ที่หัวของนางฟ้า "ฝากดูนั่นด้วย" บุ้ยใบ้มาทางฉัน ...

ประกวดเรื่องสั้น : The Entanglement

โดย ธนเวศม์ สัญญานุจิต ชายในเสื้อยืดแขนยาวสีดำวิ่งทะลุหน้าต่างออกมา เศษกระจกแตกกระจายเต็มทาง ในมือของเขามีปืนพกสั้นหนึ่งกระบอก เสียงปืนดังไล่หลัง เ...

ทวีปที่สาบสูญ : เมื่อวานก่อนนี้ โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์

ระริน... ได้ยินหรือเปล่า บทเพลงเบาๆ ข้างในอกฉัน ระริน...นางฟ้าของฉัน ...ขอให้ฉันคิดถึงเธอเถอะนะ แม้ฉันจะไม่รู้เลยว่า ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนก็ตาม...

บทความยอดนิยม