ระริน... ฉันยินเสียงนั่น ที่กรีดบาดฉันในฝันหลอกหลอน อ้ายหมารอยเดินลิ่วๆ ไปข้างหน้า มองเห็นแผ่นหลังชุ่มเหงื่อ กับชายเสื้อที่โดนลมเป่าปลิว ฉันพยา...

โดย ภู่มณี ศิริพรไพบูลย์   หลังจากภารกิจ Mars One ถูกยกเลิกไปเมื่อปี ค.ศ.2031 ด้วยเหตุผลสั้นๆ ไม่มีประโยชน์อีกต่อไป ใครจะไปคิดว่า 100 ปีให้หลัง ...

โดย : ปริญ บุญภูพิพัฒน์ "ถ้าหายไปสามวันให้ไปแจ้งความ ถ้าหายไปเจ็ดวันแสดงว่าตายแล้ว" ชายตรงหน้ายื่นหนังสือเล่มเล็กให้คุณ คุณเปิดดู เป็นรายชื่อและประว...

โดย suasuaa ดวงตาคู่นี้สะกดผมให้ตกอยู่ในภวังค์ครั้งแล้วครั้งเล่า เธอมักพาผมหลุดเข้าไปในห้วงมิติแห่งกาลเวลา ผมอธิบายไม่ค่อยถูกนัก ทว่า บรรยากาศรอ...

  ระริน...ฉันยินคำสาป ฉันเป็นคนบาปที่ไร้ทางไป นางฟ้าระรินหลับไปแล้ว ในยามดึกดื่นคืนดำ ยินเสียงหายใจแผ่วเบาเป็นจังหวะสม่ำเสมอ หลังจากฉันพูดออกไปมากม...

ระริน... ฉันเสียงเพรียก ความมืดร้องเรียกให้ฉันตามไป ถึงเวลากลางคืนอีกแล้วสินะ...ฉันล้มตัวลงนอน ท้ายทอยสัมผัสพื้น นอนหงายลืมตาดูฝ้าเพดาน ที่บ้านห...

โดย คนไทยคนที่สอง   ไอ้จ่อย ไอ้จ่อยเป็นคนหนุ่มวัยสามสิบต้นๆ รูปร่างกำยำผิดกับชื่อของมัน ผิวหนังหยาบกร้านจากการทำงานกรำแดดกรำฝน ใครๆ ที่เดินผ่...

  ระริน...ฉันยินคำหล่น ดุจดั่งสายฝนที่พร่างชุ่มใส "เอาละๆ พอแล้ว" เสียงห้ามมาจากคนตัวใหญ่ ทั้งที่ตัวเองก็เพิ่งหัวเราะจนหน้าดำหน้าแดง ข้างน...

หนังสือ A Room of One's Own หรือในภาคภาษาไทย "ห้องส่วนตัว" สำนวนแปลของ มาลินี แก้วเนตร ซึ่งผู้เขียนขอยกย่องให้เป็นเพชรในวงการนักแปลอีกคนหนึ่งนั้น ห...

โดย สมภพ นิลกำแหง ขณะก้าวเข้ามาในโรงแรมสูงตระหง่าน 125 ชั้นแห่งนี้ ผมเอาบัตรเข้าฟังปาฐกถาสำคัญขึ้นมาดูอีกที เพื่อให้แน่ใจว่า ผมไม่ได้มาวันผิด ผมอ่า...

โดย : มุ้งมิ้ง ถุงเท้าย้วย   ผมติดเครื่องเรือเคลื่อนตัวออกจากศาลาท่าน้ำของเรือนมะนิลาในคลองแยกสายหนึ่งเลี้ยวเข้าคลองด่าน บางขุนเทียน แสงแดดยามเย...

โดย สุรนาจ สุเมธลักษณ์ ความจริงผมรู้อยู่แก่ใจว่าเป็นปีที่เท่าไหร่ที่ผมยังมีชีวิตอยู่ อย่าเดาเลย เอาเป็นว่ามันนานแสนนานมาแล้วก็แล้วกัน แต่นั่นแหละนะ...