แท็ก: คมกฤช อุ่ยเต็กเค่ง
สวามีสมรรถะ รามทาส : เพื่อบ้านเมือง เพื่อพระเจ้า
"โอ้ ใจเอย บอกหน่อยเถิด อะไรเกิดขึ้นกับราวัณ (ทศกัณฐ์) ก็ทั้งราชัยและทุกสิ่งพลันสูญสิ้น ดังนั้นแล พึงสละความนึกคิด (วาสนา) อันบาปร้าย มิฉะนั้นความตายย...
ราฆเวนทรสวามี : ความรู้ที่ถูกต้องยิ่งใหญ่กว่าปาฏิหาริย์
"พระเป็นเจ้า ข้าพเจ้าลุกตื่นขึ้นในเวลาเช้า ก็เฝ้าระลึกถึงและทำสมาธิจดจ่อต่อพระองค์ ขอให้ข้าพเจ้ากระทำสิ่งต่างๆ ในวันนี้ให้ดีที่สุดเท่าที่จะกระทำได้ ด้...
มุมมองของความศักดิ์สิทธิ์ในมณฑลแห่งปัญญา : บทเรียนจากเทศกาล Sacred Mountain Festival
สมัยที่ผมเขียนบทความในมติชนสุดสัปดาห์ใหม่ๆ เมื่อหลายปีก่อน จำได้ว่า ตอนนั้นไอเดียต่างๆ พรั่งพรูมาก ถึงกับต้องจดไว้ว่ามีหัวข้อล่วงหน้าของแต่ละสัปดาห์อย...
เมื่อบิดรมารดามาพบกัน ใน ‘เทศกาลภูเขาศักดิ์สิทธิ์’
ผมขอเว้นการเขียนซีรีส์บทความ "นักบุญแห่งอินเดีย" ไว้อีกสักตอนนะครับ เนื่องจากมีเรื่องอยากจะเล่าและเบ่งปันกับท่านผู้อ่าน
ก่อนอื่นขอสวัสดีปีใหม่จีน ห...
ไจตันยะ มหาปรภู : ผู้เปลี่ยนท้องถนนให้เป็นวิหารแห่งเพลงสรรเสริญ (จบ)
เคารังคะตัดสินใจออกบวชเป็นสันยาสี ละทิ้งทุกสิ่ง มุ่งตรงไปในวิถีแห่งความภักดีอย่างหมดจด ชีวิตนี้จะมีเพียงองค์กฤษณะเท่านั้น โดยประสงค์จะบวชกับเกศวะภารตี...
ไจตันยะ มหาปรภู | ผู้เปลี่ยนท้องถนนให้เป็นวิหารแห่งเพลงสรรเสริญ (2)
คําร่ำลือที่ว่าเคารังคะกลายเป็นบ้าขยายไปทั่วนวทวีป ใครต่อใครพากันซุบซิบว่าบัณฑิตใหญ่ผู้นี้ไม่อาจกลับเป็นเหมือนเดิมได้แล้ว วันๆ เอาแต่ซึมเศร้าไม่ยอมทำอ...
ไจตันยะ มหาปรภู : ผู้เปลี่ยนท้องถนนให้เป็นวิหารแห่งเพลงสรรเสริญ (1)
"พระเป็นเจ้าสูงสุด ข้าพเจ้ามิปรารถนาเงินทอง ฝูงชน หญิงงาม มิปรารถนาจะเป็นกวีหรือแม้จอมจักรพรรดิ ข้าพเจ้าเพียงต้องการรับใช้พระองค์ด้วยภักดี ชาติแล้วชาต...
ลาทีปีเก่า สวัสดีปีใหม่ ขอให้ ‘รวย’
เป็นธรรมเนียมที่ผมตั้งขึ้นมาเองว่า ในช่วงส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ ผมจะเขียนอะไรที่เบาสบาย แต่พอจะมีอะไรที่เป็นคติหรือเป็นข้อคิดเล็กๆ น้อยๆ ได้ทบทวนช...
วัลลภาจารย์ : ผู้เผยหนทางแห่งความรุ่มรวยและฉ่ำหวาน (จบ)
วัลลภาจารย์ : ผู้เผยหนทางแห่งความรุ่มรวยและฉ่ำหวาน (จบ)
วัลลภาจารย์เดินทางไปยังเทือกเขาฆาฏตะวันออก (The Eastern Ghats) ซึ่งในอดีตเรียกว่า "มเห...
วัลลภาจารย์ | ผู้เผยหนทางแห่งความรุ่มรวยและฉ่ำหวาน (1)
"ริมฝีปากพระองค์ช่างหวานล้ำ ดวงพักตร์ ดวงเนตร กระทั่งยิ้มสรวลก็ฉ่ำหวาน ดวงหทัยพระองค์ก็ยิ่งหวาน แม้การเยื้องยาตรก็ยังหวาน พระกฤษณะคือเจ้าแห่งความหวาน ...
นิมพารกาจารย์ : จักรแห่งความรักของกฤษณะและราธา
"โอ้พระนางราธิกา กระทั่งองค์มุกุนทะ (กฤษณะ) ซึ่งมีพระกมลบาทที่ใครๆ ต่างทำสมาธิถึง ยังทรงทอดทัศนาแต่บาทอันงามของพระองค์อยู่เสมอ! ข้าขอน้อมไหว้พระบาทของ...
มาธวาจารย์ : พายุแห่งปัญญา (จบ)
จากดินแดนกรรณาฏกะสู่พัทรินาถในเทือกเขาหิมาลัยอันไกลโพ้น มาธวาจารย์และศิษย์จำนวนหนึ่งมิได้ย่อท้อต่อความยากลำบากแต่อย่างใด ในยุคสมัยที่มีเพียงการเดินเท้...