กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ สังคังสังเคราะห์   นิดๆ หน่อยๆ ก็ต้องปล่อยให้มันพล่าม ให้เข้าง่ามตุนาหงันเพลินตัณหา สังคมทราม อูยย์ ทรามเลว...

ครั้งแล้วครั้งเล่า... แปลงกายเป็นคลื่น | แสงรอน แรม ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด   ทะเลไม่เคยปราศจากคลื่น คลี่เกลียวและส่งเสียงคร่ำครวญ ต...

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ โลกธรรม 8   เมื่อมีลาภเสื่อมลาภยศเสื่อมยศ ทั้งนักพรตนักบวชตำรวจทหาร เมืองก็มีกิเลสกักเป็นนักการ ป่วยทางจ...

บุตรธิดาของการพรากจาก | ปรัชวิชญ์ บุญยะวันตัง ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด   ห้องอวลกลิ่นสาบของเสื้อผ้าที่ไม่ได้ซัก เรานอนเปลือยกายใต้ผ้าห่ม...

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ สุขารมณ์   รมณีย์รีรีข้าวสารสวย แม้เขินขวยคลึงคลำไม้ค้ำถ่อ ยังหยัดอยู่สู้โรควิโยครอ ทั้งเสียมหลอไทกั่วไท...

หินแห่ | ภูมิ ภูคำ ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด   มองออกไปรอบตัวตอนนี้สิ บางดอกไม้แอบผลิท่ามปริเปื้อน บางผีเสื้อบินวนแวะยลเยือน ทั้งที่โลกร้...

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ ผงคลีคลินิก   จําเริญเพลิญเมินเฉยเหมือนเคยเฉา สะกิดสะเกาอุปมากาหยอกไก่ อรุณรุ่งพรุ่งนี้จะมีชัย วันนี้ขวย...

ยั่วยศพระ (กำมะ) ลอ | ธัช จตุรธาร ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด   เสียงอวยเสียงเอ่ยอ้าง อันใด พี่เอย เสียงย่องยกยอใคร ทั่วหล้า ผองชนต่างหล...

อาเศียรวาท   ร้อยดอกไม้ถวายแด่แม่ฟ้าหลวง ร้อยมะลิดวงใจสายใยถัก ร่วมทอสานผองไทยด้วยภักดิ์ มั่นคงรักแม่ฟ้าหลวงทุกห้วงกาล ภาพแม่ยังประท...

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ พล่ามนิพนธ์   ชนชั้นนำจารีตผู้ขีดกรอบ โดยระบอบอยุติธรรมแฝงกำจัด สิทธิ์เสรีภาวะพลวัต ทุรนทุรัศยากแก่การสม...

เถาวัลย์กับฝูงมด | ปานศักดิ์ นาแสวง ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด   มดยังคงถ่อมตัว แม้มีเรื่องเปลี่ยนแปลงในสังคม มันผ่านความเกลียดชังมายาว...

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ ประโลมโรค   สุริยนย่ำสนธยาหยาด เพชรสังฆาตพลอยสีพจีใส เวลาเกินเนิ่นกาลเหมือนนานไกล เหลือเท่าไรไม่รู้ฤดูฤด...