กวีกระวาด

อุดมคติ | กวีกระวาด : กรวิก อุนะพำนัก

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 29 มีนาคม - 4 เมษายน 2567
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

กวีกระวาด | กรวิก อุนะพำนัก

อุดมคติ

 

ปรารถนามุ่งไปให้ถึงธาตุใจคน

เปลือยร่างเปลือกว่ายวนป่นทุกข์จึงเกษมศานต์

จารจดไว้วัฏฏะชั่วช้าสาธารณ์

ชุบชีวีด้วยงานอาบเคลือบดวงวิญญาณสืบไป

โลกนี้หรือกำเนิดวิสุทธิ์วิจิตรศานต์ด้วยเงิน

วิเศษเหลือเกินอาวุธบ้าสงครามสมัย

ปวารณาตัวเป็นขี้ข้าวิทยาศาสตร์ร่ำไป

เย้ยหยันโลกุตระวิสัยสิ้นดี

เพชรน้ำใดสวยกว่าน้ำค้างหยดปลายใบ

มนุษย์มิได้สร้างวงรอบอาทิตย์รัศมี

อีกจันทร์ดาวเกลื่อนฟ้าสร้างสรรค์ราตรี

ผ่องถ่ายให้โลกนี้เท่าเทียมมีพลัง

ชูตำราปากกล้าขาสั่นหยิ่งผยอง

ฆ่ากันจองเป็นเจ้าของอาณาจักรวาลอย่างหวัง

ทั้งดินน้ำชั้นฟ้าเมลืองมลัง

ลืมสัตว์สิ้นสงสารสั่งฆ่าเอาคืน

ไหนเลยลืมฐานเก่าเศษธาตุเถ้าเชิงตะกอน

แน่นอนกว่าคำสอนศาสดาทั่วหล้าทั้งผืน

อมบาทเดินเข้าป่าช้าปิดตาก่อไฟฟืน

ร้องไห้ไปก็ไม่ฟื้นกลับคืนมา •