กวีกระวาด

บทกวีสำหรับนายกรัฐมนตรีคนต่อไป | กวีกระวาด : วิฬาร์ วลี

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 26 เมษายน - 2 พฤษภาคม 2567
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

กวีกระวาด | วิฬาร์ วลี

บทกวีสำหรับนายกรัฐมนตรีคนต่อไป

 

1.

มีประวัติศาสตร์เป็นของตัวเอง

ประเทศแถบเส้นศูนย์สูตร

ฝนตกตามฤดูกาล

แม่น้ำไหลผ่านเมือง

ทุ่ง ไร่ร้อยรวงสดุดีสายลมศักดิ์สิทธิ์

ดอกหญ้าสัมพันธ์กับพญาไม้บนยอดเขา

นักปกครองใช้ปัญญาเป็นเครื่องมือ

 

2.

หญิงคนรักของนักอ่านรอยปีกนก

ร้องเพลงกล่อมก้อนเนื้อในครรภ์

อนาคตเชื่อมต่อกับสายสะดือ

ดั่งดาวรุ่งเชื่อมต่อกับแสงแรกแห่งวัน

ขณะผู้รอเป็นพ่อยิ้มให้กับรังดอกหญ้าบนต้นราชพฤกษ์

 

3.

เด็กชายในสารคดีเผ่าพันธุ์สันติภาพ

ย่ำเท้าผ่านค่ายทหาร

ห้องเรียนที่ไม่มีหลักสูตรสงคราม

ส่งเสียงทายทักอบอุ่น

รถถังกลายเป็นอาหารกลางวัน

ขีปนาวุธกลายเป็นห้องสมุด

นายพลเปลี่ยนมารับงานบรรณารักษ์

 

4.

โรงงานผลิตคุณธรรมอยู่ใกล้สวนศีลธรรม

คนงานทุกคนต่างจดจำชื่อกันและกัน

พักเที่ยงหลบร้อนอิงเงาร่ม

คู่รักหลายคู่จูงมือสู่การออกเรือน

 

5.

ชีวิตเจ็บป่วยยามชรา

ลืมตาขึ้นกระปรี้กระเปร่า

ขยับแขนขยับขาอย่างตื่นเต้น

โรงพยาบาลคืนความรักกลับบ้าน

ไม่มีใครตายบนเตียงทุกหมายเลข

รัฐสวัสดิการมีอยู่จริง

 

6.

ไม่มีการฆาตกรรม

ไม่มีการชุมนุมเรียกร้อง

นกไม่ได้แอบเป็นชู้รักกับผืนฟ้า

ปลาไม่ต้องเช่าผืนน้ำ

มือทุกมือมีส่วนร่วมสร้างมหาวิหาร

ผู้คนไม่อมตะแต่ไม่มีใครตายจากการฆ่า

งานศพทุกงานผู้วายชนม์อายุล้วนล่วงร้อยปี

 

7.

ข้าใช้ปากคาบปากกา

ปากซึ่งแรงระเบิดเว้นไว้ให้กับชีวิตที่เหลือ

เขียนบทกวีชิ้นนี้สำหรับนายกรัฐมนตรีคนต่อไป •