คอลัมน์ประจำ

สุนทรียโวหาร | กวีกระวาด : ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 29 มีนาคม - 4 เมษายน 2567
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

สุนทรียโวหาร

 

เอาใจเพื่อนย่อมไม่เหมือนถูกใจพี่

ตามใจชีเถนกากเดนปากสั่น

เสือสมิงสิงสถิตเหงือกติดพัน

ไม้จิ้มฟันคันเหงือกดิ้นเฮือกเดียว

ปะโก๊ะตี่ตี่ว่านั้นตาโป๋

ยืนเป่าปี่เสียโปกระโจ๊เผี่ยว

ทุ่งแมวหอนดอกจอกดอกกระเจียว

ที่ซีดเซียวก็เพราะหลวมใช้ส้วมซึม

ถ่ายไม่หยุดวรวุทธนาหยอด

ทำอิดออดสงบเขียมเสงี่ยมขรึม

สารบรรณสรรซาบะ บ๊ะ สะบึมส์

มัวงัมงึมเล่นแง่เป่าแตรงอน

งำจริตติดจะก้านจะจารจรด

เดี๋ยวก็หมดมดหาทั้งหมาหอน

มเหนทรามหาหิงค์แอบอิงอร

คืนนี้นอนที่ไหนหนออรชุน

ควรขบเหลี่ยมเขียมหลบคบคนหล่อ

เหมือนจุดตอเผลอไผลตกใต้ถุน

คุณเจ้าคะคละเคล้า โถ เจ้าคุณ

อุตส่าห์ดุลยภาคพินิจไหงจิตทราม

แก่กินข้าวเฒ่าเพราะอยู่นานรู้สึก

ค่อยค่อยเคี้ยวเดี๋ยวสะอึกจะนึกขาม

ตายเพราะรบการณรงค์ในสงคราม

ดีกว่าหมดลมหามคาชามช้อน

ชอบอย่างไรเถิดจงไปที่ชอบที่ชอบ

เอาขนมกรุบกรอบไหมเจ้าหล่อน

ซดเกาเหลาขริบเงี่ยงไมเกี่ยงงอน

ง่วงก็นอนสินะจ๊ะบ่นอะไร! •