กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

เวรมณีย์

 

เอร็ดอร่อยเลื่อนลอยอุตลุด

เมาสมมุติพองขนต้องค้นหา

คระหึ่มครึ้มดื่มด่ำธรรมดา

อยู่ดีดีก็เป็นบ้าไม่น่าดู

บ้าสี่ร้อยเก้าสิบเก้าต่างเสาโก่ง

ระยางระโยงตั้งแต่เหาถึงเต้าหู้

เต้าเต้จิงถังเช่าผู้เฒ่าชู

อดหรือสูสู่สมภิรมย์รัก

รักเข้าใจในลัคน์ประทักษิณ

หลินเข้าใจในหลินเสือกลิ่นสัก

มาลัยรวงพวงร้อยพลอยพยัก

พลบพระลบพบพนักพิงหนักเบา

โม้เรื่องกินเรื่องอยู่ไม่สู้เตี่ย

อินตระเดียสำรวลรื่นในคืนเศร้า

โศกรำพึงถึงขั้นเสพบรรเทา

บรรทมเสาร์สุนทราถึงอาทิตย์

เช้าวันจันทร์วันอังคารวันวารล่วง

ตะละช่วงชีวิตาปกาศิต

ควรเสพสมรมยาด้วยยาพิษ

หรือนั่งค้อนนอนคิดแต่เรื่องร้าย

โลกและโรคชุ่มโชกโฉลกเฉลา

ถือกระเป๋าก็ยังแย่ควรแส่ส่าย?

ครุ่นแค่นั้นหันหุนเวียนวุ่นวาย

ตาแม้นข่ายขุมเศร้าเสาะกระโดง

ควรเอร็ดเข็ดฟันขยันเขย่า

บังคนเบาเฉียบฉลุยคุยโขมง

มีอายุไม่บันเบาจวนเข้าโลง

มัวงมโข่งหาหำอยู่ทำไม! •

 

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022