เว็บไซต์นี้ใช้คุ้กกี้เพื่อสร้างประสบการณ์ที่ดีมีประสิทธิภาพยิ่งขี้น อ่านเพิ่มเติมคลิก (Privacy Policy) และ (Cookies Policy)
วันอาทิตย์ที่ 28 เมษายน พ.ศ.2567

กวีกระวาด

กวีกระวาด : หรือเราอยู่คนละประเทศ

โดย : ฝุ่นฟ้า ธุลีดิน ภายใต้สังคมตะปุ่มตะป่ำ มีสูงมีต่ำ ไม่สม่ำเสมอ แน่ละ หวังจะราบเรียบคงไม่เจอ ไม่ละเมอเพ้อฝันจนเกินจริง กระนั้น เมื่อเหลียวม...

กวีกระวาด : รายอในขวดแก้ว

โดย กวีปิดหน้า เหมือนถูกบรรจุไว้ในขวด รอบๆ ถูกขีดขวางด้วยรั้วลวดหนาม มีประตูแค่บานเดียวที่ใช้เข้า-ออก ผู้เฝ้าประตูถือปืนดูแลคนใน ตรวจสอบคนน...

เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ : ประเทศไม่ได้อยู่ได้ เพราะประชาธิปไตย

 กำลังพลเมือง "ประเทศไม่ได้อยู่ได้ เพราะประชาธิปไตย ไม่ได้อยู่ได้ เพราะรัฐธรรมนูญนั่น ไม่อยู่ได้เพราะกฎหมายเป็นสำคัญ แต่ยั่งยืนอยู่มั่น ด้วยกำลัง ...

กวีกระวาด : ดอกไม้กับเด็กน้อย

โดย สิรินทร์ อยู่ประพัฒน์ ตอนแรก ฉันหมายมั่นจะเก็บดอกไม้ร่วงหล่นบนทางเท้า ที่ไม่มีใครใส่ใจ แต่เมื่อฉันเดินมาถึงบริเวณนั้น เด็กหญิงคนหนึ่งกำลั...

กวีกระวาด : ร้องเพลงอำนาจ

โดย : ประกาย ปรัชญา [email protected] กาพย์ยานี 11 อํานาจคมบาดใจ¹ ใจวูบไหวในบาดคม พิษแผ่ แต่สาสม! เสพติดพิษเสียติดพัน เสพติด คิดสืบต่อ เคยเ...

กวีกระวาด : แบก

โดย : โรสนี เธออุ้มเด็ก ฉันอุ้มถุงข้าวสาร เด็กโตเป็นผู้ใหญ่ ข้าวสารโตเป็นข้าวสุก เด็กมีชีวิต ข้าวสารต่อชีวิต เราต่างอุ้มวันพรุ่งนี้ไว้แ...

กวีกระวาด : คืนที่ดวงดาวและดวงจันทร์เป็นของเรา

โดย : สันติพล ยวงใย (วรรณกรรมนกกระดาษ) ฉันโอบกอดความคิดถึงเต็มอ้อมแขน ครุ่นคำนึงถึงคราวเมื่อเราอยู่ด้วยกัน ในค่ำคืนที่เม็ดฝนกล่าวถ้อยคำเปียกชื้น ...

กวีกระวาด : เปิดศึกทั่วเมือง

โดย : เวฬุ เวสารัช เริ่มต้นจากปฏิบัติการทางการเมือง สืบต่อเนื่องจากยุคสมัยเก่า ธำรงรักษาขนบจารีตยุคไดโนเสาร์ สองมือยกขึ้นบังเงาแดดตะวัน ปิดแผ่นฟ้...

กวีกระวาด : กำแพง

โดย : พิณประภา ขันธวุธ เราเขียนคำว่า "สันติภาพ" บนกำแพง แล้วแบ่งแยก พวกเขา พวกเรา พวกใคร? เราบอกโลกว่ายังมีแสงแห่งหวังสว่างไสว "กอดกันไว้" เรา...

กวีกระวาด : ตามหา

โดย : คงตระกูล คำคง เดินทางไป ทั่วทั้งแผ่นดิน แสงสว่างคงไม่พอ มองหาคนดี ไม่เจอ!

กวีกระวาด : เรื่องเหล้าเช้านี้

โดย จรรยา สุวรรณ์ เรื่องเกิดขึ้นเมื่อคืน ในวงเหล้า ชายสองคนนั่งดื่มจนเมากริ่ม พลันไฟฟ้าดับวูบ ทั้งสองคลำหาไฟแช็กไม่เจอ มือทั้งคู่ปัดป่าย จากนั้...

กวีกระวาด : ความรก

โดย อมรศักดิ์ ศรีสุขกลาง ฉันเดินถือความรักไปริมทะเล สะดุดทรายล้มลงเค้เก้เปียกปอน รีบกอบกุม เก็บความรักขึ้นมา ไม้หันอากาศหล่นหายไป! ในแป้นพิมพ...

บทความยอดนิยม