กวีกระวาด
“เนาวรัตน์” ร่ายกลอน “ไม่ระมัดระวัง ยังประมาท รัฐนาวาชาติ ก็อาจคว่ำ”...
เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ คอลัมน์นิสต์มติชนสุดสัปดาห์ ศิลปินแห่งชาติ โพสต์กลอนผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัว ภายหลังจากเกิดเหตุเรือโดยสารชนกับแนวเขื่อนหน้าวัดสนามไชย ...
กวีกระวาด : 2475-2559
โดย : ไชยา วรรณศรี
๏สาระของมนุษย์แห่งนครบอนไซ
นักทดลองทางรูปแบบที่ไม่เคยหยุดนิ่ง
หนึ่งได้ในรายทางมหาบาทวิถี
จากหนอนถึงหนอน
พรรคการเมืองในทะเลทร...
กวีกระวาด : ปลาแดงทอดขมิ้น โดย อาจินต์ ศิริวรรณ
๏ ปลาแดงขอดเกล็ดทิ้ง ควักพุง
ทั้งกระเทียมพริกไทยปรุง อีกขมิ้น
เกลือแกงใส่ตำตุง ในครก
เคล้าคลุกปลาแดงดิ้น ...
กวีกระวาด : 515 โดย ‘ไม้หนึ่ง ก. กุนที’
22 บาทถึงบ้าน
มีอาหารและสหาย
บางวาระพร้อมเมรัย
แม้ผู้เหย้าไม่ค่อยมีเวลา
เบาะหมอนฟูกซุกหัวนอน
โซยับเยินโหยอ่อนล้า
หมูเห็ดเป็ดและปลา
พอยาไส้ได้...
กวีกระวาด : มนุษย์ธรรมดาไม่เป็นคนไข้อนาถา
โดย เรืองรอง รุ่งรัศมี
เราค่อยๆ ก้าวไปเงียบๆ
สู่ความชราและเจ็บป่วย
ถ้าหากฉันป่วย
ฉันจะพยายามรับผิดชอบใบเสร็จโรงพยาบาลแต่ละใบ
สุดความสามาร...
กวีกระวาด : หรือเราอยู่คนละประเทศ
โดย : ฝุ่นฟ้า ธุลีดิน
ภายใต้สังคมตะปุ่มตะป่ำ
มีสูงมีต่ำ ไม่สม่ำเสมอ
แน่ละ หวังจะราบเรียบคงไม่เจอ
ไม่ละเมอเพ้อฝันจนเกินจริง
กระนั้น เมื่อเหลียวม...
กวีกระวาด : รายอในขวดแก้ว
โดย กวีปิดหน้า
เหมือนถูกบรรจุไว้ในขวด
รอบๆ ถูกขีดขวางด้วยรั้วลวดหนาม
มีประตูแค่บานเดียวที่ใช้เข้า-ออก
ผู้เฝ้าประตูถือปืนดูแลคนใน
ตรวจสอบคนน...
เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ : ประเทศไม่ได้อยู่ได้ เพราะประชาธิปไตย
กำลังพลเมือง
"ประเทศไม่ได้อยู่ได้ เพราะประชาธิปไตย
ไม่ได้อยู่ได้ เพราะรัฐธรรมนูญนั่น
ไม่อยู่ได้เพราะกฎหมายเป็นสำคัญ
แต่ยั่งยืนอยู่มั่น ด้วยกำลัง ...
กวีกระวาด : ดอกไม้กับเด็กน้อย
โดย สิรินทร์ อยู่ประพัฒน์
ตอนแรก
ฉันหมายมั่นจะเก็บดอกไม้ร่วงหล่นบนทางเท้า
ที่ไม่มีใครใส่ใจ
แต่เมื่อฉันเดินมาถึงบริเวณนั้น
เด็กหญิงคนหนึ่งกำลั...
กวีกระวาด : ร้องเพลงอำนาจ
โดย : ประกาย ปรัชญา [email protected]
กาพย์ยานี 11
อํานาจคมบาดใจ¹ ใจวูบไหวในบาดคม
พิษแผ่ แต่สาสม! เสพติดพิษเสียติดพัน
เสพติด คิดสืบต่อ เคยเ...
กวีกระวาด : แบก
โดย : โรสนี
เธออุ้มเด็ก
ฉันอุ้มถุงข้าวสาร
เด็กโตเป็นผู้ใหญ่
ข้าวสารโตเป็นข้าวสุก
เด็กมีชีวิต
ข้าวสารต่อชีวิต
เราต่างอุ้มวันพรุ่งนี้ไว้แ...
กวีกระวาด : คืนที่ดวงดาวและดวงจันทร์เป็นของเรา
โดย : สันติพล ยวงใย (วรรณกรรมนกกระดาษ)
ฉันโอบกอดความคิดถึงเต็มอ้อมแขน
ครุ่นคำนึงถึงคราวเมื่อเราอยู่ด้วยกัน
ในค่ำคืนที่เม็ดฝนกล่าวถ้อยคำเปียกชื้น ...