โดย เรืองรอง รุ่งรัศมี

เราค่อยๆ ก้าวไปเงียบๆ
สู่ความชราและเจ็บป่วย

ถ้าหากฉันป่วย
ฉันจะพยายามรับผิดชอบใบเสร็จโรงพยาบาลแต่ละใบ
สุดความสามารถ
ถ้าฉันเตรียมตัวได้ไม่ดีพอ
ฉันก็จะค่อยๆ ก้าวไปเงียบๆ
สู่ความตายด้วยความยินยอมพร้อมใจ
ฉันจะไม่ยอมรับการเป็นคนไข้อนาถา
เพราะว่าฉันทระนงในศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์

มีแต่มนุษย์ธรรมดา
มนุษย์อนาถาไม่มี
เผ่าพันธุ์มนุษย์อนาถาไม่มีอยู่จริง
มนุษย์ธรรมดาจะกลายเป็นคนไข้อนาถาได้อย่างไร
มันเป็นตรรกะที่ใช้ไม่ได้เลย