วรรณกรรม - เรื่องสั้น - หนังสือ
ทวีปที่สาบสูญ : ฉันรู้แล้วว่าฉัน…โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์
ฝนคงยังตกอยู่สินะ ฉันได้ยินเสียงเปาะแปะบนหลังคา เข้าถึงหน้าหนาวแล้วไม่ใช่หรือ เหตุใดจึงมีน้ำฟ้าโปรยปรายยาวนานขนาดนี้
ขยับตัว รู้สึกชาที่ฝ่ามือและข้...
ประกวดเรื่องสั้นทั่วไป : ปรารถนา
โดย มีเกียรติ แซ่จิว
ชําแหละเต้านมทั้งสองข้างของฉันไป คว้านเฉือนอวัยวะเพศของฉันไป
หากความรักของคุณ หวังเพียงแค่การสืบพันธุ์จากฉัน...
จงอย่าเรียกควา...
ทวีปที่สาบสูญ : เหมือนเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์
ฝนยังคงโปรยสายอยู่ไม่ขาด แม้เมื่อรถไต่ขึ้นไปจนสุดเนิน ถึงลานกว้าง แล้วจอดเทียบข้างแปลงดอกไม้
อีพี่สร้อยสายผลักประตูออกมา ร้องสั่งให้รีบขนของลง ชายร...
ประกวดเรื่องสั้นวิทยาศาสตร์ : สุขสันต์วันเกิด
โดย พัด ภาณุนันทน์
...ผมชอบเวลาเงียบงันยามราตรี ร่างกายสงบนิ่ง หลับใหล เว้นแต่ห้วงความคิดที่มักจะกระโดดโลดแล่น มันล่องลอยไปตามเสียงเรียกใครของ...
ทวีปที่สาบสูญ : นางคนชั่วช้า โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์
ฉันแทบไม่สบตากับอัมพรเลย ตลอดเช้าวันต่อมา แม้คนสารเลวจะพยายามยิ้มยั่ว เฉียดไปเฉียดมา ท่ามกลางการสั่งงานของอีพี่สร้อยสาย ซึ่งย่อมไม่รู้เรื่องราวใด
ม...
ประกวดเรื่องสั้นทั่วไป : เสือท่านผู้นำ
โดย จันทร์ เดือนแรม
เรื่องราวอันพิลึกพิลั่น ทั้งยังดูเหลวไหลเหลือเชื่ออยู่ไม่น้อย แต่เดาว่าคุณคงไม่เคยได้ยินเรื่องเล่านี้มาก่อนอย่างแน่นอน และเหตุก...
ทวีปที่สาบสูญ : มีแต่อัมพรเท่านั้น โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์
เพลงที่อัมพรร้องยังก้องอยู่ในหูของฉัน เหมือนกับยามฮัมเพลงอยู่ในส้วม และถ้าก้มเอาปากจ่อตุ่ม จะมีเสียงกังวานพิเศษออกมา
ใครกันล่ะ ที่เคยแสดงให้ดูอย่าง...
ประกวดเรื่องสั้นวิทยาศาสตร์ : “กลายพันธุ์”
โดย ชัยพัฒน์ ชูสุวรรณ
ผมควบคุมให้สตาร์ดัสเอ็กพลอยเลอร์ร่อนลงจอดตรงลานกว้าง ณ ใจกลางป่าสีเขียวขจี เมื่อกดปุ่มปล่อยม่านรังสีพรางตัวแล้ว ผมกับอิ้กกี้ก...
ทวีปที่สาบสูญ : เราต่างเดินดินกินข้าวเหมือนกัน โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์
นี่มันเวรกรรมแต่ชาติปางไหน ทำให้ถึงจะพยายามหนีไปไกลสุดหล้าฟ้าเขียว สุดท้าย...ฉันก็วนกลับมาพบหน้าคนอย่างอัมพร
คนขี้จุขี้ล่าย ปั้นหน้าแสดงลีลาได้สารพ...
ประกวดเรื่องสั้น : การตายของชายคนหนึ่ง
โดย ไอจิณณ์
07.00 น.
เสียงทำนองเพลงเปิดคลอเบาๆ ไม่อาจทะลุแทรกแซงเสียงพูดคุยของพนักงานร้านออกมาได้ ผมได้ยินประโยคที่พวกเขาพูดคุยกัน ชัดเจนยิ่งกว่...
ทวีปที่สาบสูญ : เพราะกูเคยอ่านกลอนของมึงนั่นแหละ โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์
ชั้นบนของห้องแถวตึกแห่งนั้น แลดูซอมซ่อและอุดอู้อยู่ไม่น้อย พ้นหัวมุมบันไดขึ้นไป เป็นประตูทะลุเข้าห้อง พอย่างเท้าถึงก็สัมผัสกับคราบฝุ่นหนาเตอะ แดดสาดจ้...
ประกวดเรื่องสั้นวิทยาศาสตร์ : นิพพานจักร
โดย วิวรรธน์ชัย
วันหนึ่งเมื่อ 5 ปีก่อน ผมจ้องมองโฆษณาบนหน้าเว็บไซต์บริษัท ดิออจี้ส์ (The Orgies) แล้วก็ต้องทึ่งในความรู้ด้านภาษาของผู้ที่คิดชื่อบริ...