ยามะ-อะคาเดีย (1) พิหารไม่คิดว่าการเป็นไกด์เชอร์ปาจะต้องมานั่งอยู่ต่อหน้าตำรวจและถูกซักไซ้ราวกับเป็นอาชญากร ก็เพียงเพราะว่าลูกทัวร์ของเขาเป็นคนอเมร...

"อีพี่!" ยายร่อยโหย่งผ้าซิ่นเข้ามาถึงในบ้านอีกครั้ง ขณะกำลังเพิ่งปลดหมวกออกจากหัว จะหยื้อเอาขึ้นแขวนกับตะปูติดแวงใต้ถุนบ้าน "อะไรอีกล่ะยาย!" ...

รัก/หลง/เมือง (3) เช้าวันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุด เขามีวันหยุดถึงสองวันในแต่ละสัปดาห์ ในครั้งก่อนเขาไม่เคยสนใจวันหยุดเหล่านั้น สำหรับเขาแล้ววันหยุ...

"วรรณวินิจ" หนังสือรวมบทความเชิงทฤษฎีเกี่ยวกับการอ่าน-วิจารณ์วรรณกรรม เขียนโดย "วัลยา วิวัฒน์ศร" (รศ.ดร.วัลยา วิวัฒน์ศร-อดีตอาจารย์คณะอักษรศาสตร์ จุฬา...

แม้ยามเย็นย่างก้าวเข้ามาดังเช่นทุกวัน แต่มีบางสิ่งส่งสัญญาณให้หวังได้ว่า ค่ำนี้จะดีกว่าบางคืน ก็ตรงที่ฟ้าโปร่ง เมื่อฝนไม่มา ม่านฝนไม่มี ลูกค้าก็น่าจะม...

ฉันได้รับจดหมายอีกหลายฉบับ! เป็นซองสีขาวที่ส่งมากับบุรุษไปรษณีย์หนุ่มคนเดิม เมื่อเปิดอ่านก็จะเห็นลายมือคุ้นตา เพียงบัวมีลายมือสวยนัก และยังขยันเล่า...

รัก/หลง/เมือง (2) ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเมื่อเช้าวันรุ่งขึ้นมาถึง สิ่งแรกที่เขากระทำหลังการจอดจักรยานของเขาในที่จอดคือการมองหาหญิงสาวรูปร่างโปร่งระหง ...

เพราะหนังสือกับการเดินทางเป็นสิ่งคู่กัน จึงไม่น่าแปลกใจที่ทุกครั้งเรามักจะเห็นผู้คนหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านระหว่างเดินทางอยู่เสมอ ซึ่งจากประสบการณ์ใน...

"เอาไม่อยู่แน่ แค่เห็นจากหน้านะ" มิชาบอกกับผม ความสูงและโค้งเว้าของส้นสูงตรงหน้ากำลังพอดี ทำให้เรียวขาทั้งสองข้างสวยงามไปหมด จริงๆ ผมอยากใช้ "เรียว...

รัก/หลง/เมือง เขาย้ายกลับสู่เมืองหลวงเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี แรกเริ่มมีความไม่คุ้นเคยบางประการเกิดขึ้น ถนนที่เขาเดินเล่นในวัยเด็กถูกปิดเป็นอาคาร...

"วรรณกรรมมิสมควรมีการแบ่งแยกกลุ่มเรา" เป็นการทึกทักเอาด้วยตัวผมเอง ทว่าวรรณกรรมก็เกิดจากน้ำมือมนุษย์มีหรือจะไม่มีการแบ่งแยกแตกเป็นกลุ่มเป็นเหล่า กา...

  กลายเป็นกิจวัตรประจำวันของฉัน เมื่อกลับจากทำงาน จะต้องรีบอ่านจดหมายที่มาถึงใหม่ๆ ก่อนจะไปอาบน้ำ กินข้าว แล้วก็เข้าห้องเขียนจดหมายตอบเพื่อนใหม...