"โอ้ ใจเอย บอกหน่อยเถิด อะไรเกิดขึ้นกับราวัณ (ทศกัณฐ์) ก็ทั้งราชัยและทุกสิ่งพลันสูญสิ้น ดังนั้นแล พึงสละความนึกคิด (วาสนา) อันบาปร้าย มิฉะนั้นความตายย...

"พระเป็นเจ้า ข้าพเจ้าลุกตื่นขึ้นในเวลาเช้า ก็เฝ้าระลึกถึงและทำสมาธิจดจ่อต่อพระองค์ ขอให้ข้าพเจ้ากระทำสิ่งต่างๆ ในวันนี้ให้ดีที่สุดเท่าที่จะกระทำได้ ด้...

ผมขอเว้นการเขียนซีรีส์บทความ "นักบุญแห่งอินเดีย" ไว้อีกสักตอนนะครับ เนื่องจากมีเรื่องอยากจะเล่าและเบ่งปันกับท่านผู้อ่าน ก่อนอื่นขอสวัสดีปีใหม่จีน ห...

เคารังคะตัดสินใจออกบวชเป็นสันยาสี ละทิ้งทุกสิ่ง มุ่งตรงไปในวิถีแห่งความภักดีอย่างหมดจด ชีวิตนี้จะมีเพียงองค์กฤษณะเท่านั้น โดยประสงค์จะบวชกับเกศวะภารตี...

คําร่ำลือที่ว่าเคารังคะกลายเป็นบ้าขยายไปทั่วนวทวีป ใครต่อใครพากันซุบซิบว่าบัณฑิตใหญ่ผู้นี้ไม่อาจกลับเป็นเหมือนเดิมได้แล้ว วันๆ เอาแต่ซึมเศร้าไม่ยอมทำอ...

"พระเป็นเจ้าสูงสุด ข้าพเจ้ามิปรารถนาเงินทอง ฝูงชน หญิงงาม มิปรารถนาจะเป็นกวีหรือแม้จอมจักรพรรดิ ข้าพเจ้าเพียงต้องการรับใช้พระองค์ด้วยภักดี ชาติแล้วชาต...

เป็นธรรมเนียมที่ผมตั้งขึ้นมาเองว่า ในช่วงส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ ผมจะเขียนอะไรที่เบาสบาย แต่พอจะมีอะไรที่เป็นคติหรือเป็นข้อคิดเล็กๆ น้อยๆ ได้ทบทวนช...

วัลลภาจารย์ : ผู้เผยหนทางแห่งความรุ่มรวยและฉ่ำหวาน (จบ)   วัลลภาจารย์เดินทางไปยังเทือกเขาฆาฏตะวันออก (The Eastern Ghats) ซึ่งในอดีตเรียกว่า "มเห...

"ริมฝีปากพระองค์ช่างหวานล้ำ ดวงพักตร์ ดวงเนตร กระทั่งยิ้มสรวลก็ฉ่ำหวาน ดวงหทัยพระองค์ก็ยิ่งหวาน แม้การเยื้องยาตรก็ยังหวาน พระกฤษณะคือเจ้าแห่งความหวาน ...

"โอ้พระนางราธิกา กระทั่งองค์มุกุนทะ (กฤษณะ) ซึ่งมีพระกมลบาทที่ใครๆ ต่างทำสมาธิถึง ยังทรงทอดทัศนาแต่บาทอันงามของพระองค์อยู่เสมอ! ข้าขอน้อมไหว้พระบาทของ...

จากดินแดนกรรณาฏกะสู่พัทรินาถในเทือกเขาหิมาลัยอันไกลโพ้น มาธวาจารย์และศิษย์จำนวนหนึ่งมิได้ย่อท้อต่อความยากลำบากแต่อย่างใด ในยุคสมัยที่มีเพียงการเดินเท้...

นอกจากรับศิษย์ทุกเพศทุกชนชั้นแล้ว รามานุชะยังระลึกถึงคำสัญญาที่ให้ไว้กับยมุนาจารย์ ท่านจึงเริ่มเขียน "ศรีภาษยะ" อรรถาธิบายแห่งพรหมสูตรของพาทรายณะตามแน...