เอกภาพ พิชัย แก้ววิชิต   กล่อง   ผมและเธอมีกล่องใส่ของกันอยู่คนละใบ เราตกลงกันที่จะเปิดกล่องของกันและกัน เพื่อดูว่าภายในกล่องของผมและเธอมีส...

เอกภาพ พิชัย แก้ววิชิต   ขา   สิ่งที่เรียกว่าขา ยังมีเรื่องราวที่บางครั้งผมเองอาจจะยังไม่ทันได้สังเกต ข้อมูลจากหนังสือเรียนรู้วิทยาศาสตร...

เอกภาพ พิชัย แก้ววิชิต   ความฝันของคนแปลกหน้า   การได้พบกับใครบางคน ในช่วงเวลาที่ไม่ได้จับจอง มันเป็นครั้งแรกและอาจเป็นครั้งสุดท้ายของการพบ...

เอกภาพ พิชัย แก้ววิชิต   ร่องรอย   "ร่องรอยของเรื่องราวกับความหมายที่ซ่อนอยู่ ทุกสิ่งล้วนมีร่องรอยเป็นของตัวเอง" บ้านแสนสุขมีร่องรอย ที่...

เอกภาพ พิชัย แก้ววิชิต   มอง   ฉันอยู่ในป่าที่ไม่ได้มีแต่ผีเสื้อและดอกไม้ ในป่าแห่งนี้มีงูที่มีพิษ และสัตว์ที่มีเขี้ยวเล็บอาศัยอยู่ด้วยเช่น...

เอกภาพ พิชัย แก้ววิชิต   บันทึกสมุดฉีก   "เมื่อเหงาเป็น เราจะได้พัก เมื่อเงียบเป็น เราจะได้คุยกับตัวเอง" ถ้อยคำของความรู้สึกที่ผมมักจะเข...

เอกภาพ พิชัย แก้ววิชิต   เชือก   ครั้งหนึ่งเมื่อนานมา เชือกเส้นเล็กๆ ทำหน้าที่ผูกมัดสิ่งต่างๆ เข้าไว้ด้วยกันอย่างแน่นหนา จนเป็นที่ยอมรับ แล...

เอกภาพ พิชัย แก้ววิชิต   เมือง   ถ้าถามว่าผมรู้จักเมืองนี้ดีแค่ไหน คงไม่อาจตอบได้ในทันที เพราะผมลังเลที่จะให้คำตอบ มีเรื่องราวทั้งดีและร...

เอกภาพ พิชัย แก้ววิชิต   วัย   เมื่อวาระแห่งการชำระล้างมาถึง สองมือขยับจับถูฟองน้ำและจานที่ชุ่มโชกไปด้วยฟองน้ำยาล้างจานสูตรขจัดกลิ่น จากกลิ...

เอกภาพ พิชัย แก้ววิชิต   เรือ   คลื่นพายุใหญ่กำลังมา เสียงฟ้าคำรามร้องขู่ สายลมพัดกระโชกแรง ไม่อ่อนโยนเหมือนเช่นเคย ทุกคนบนเรือเตรียมพร้...

เอกภาพ พิชัย แก้ววิชิต   เขียน   หนังสือแม้เพียงเล่มเดียว เมื่อได้เปิดอ่าน ได้สัมผัส ได้รับรู้ถึงศาสตร์แห่งอักษร ที่ไม่ต่างอะไรกับแหล่งกำเน...

เอกภาพ พิชัย แก้ววิชิต   ยกกล้องให้วางใจ   ผมมักจะเตือนตัวเองอยู่เสมอเมื่อถึงคราวที่จะต้องถ่ายภาพ การวางใจในตัวเองเพื่อลดน้ำหนักของความกังว...