เอกภาพ

พิชัย แก้ววิชิต

 

เมือง

 

ถ้าถามว่าผมรู้จักเมืองนี้ดีแค่ไหน คงไม่อาจตอบได้ในทันที เพราะผมลังเลที่จะให้คำตอบ

มีเรื่องราวทั้งดีและร้ายในเมืองแห่งนี้ และคงไม่ดีที่จะเอออวยแต่แง่ดี หรือบ่นสบถให้ร้ายแต่ด้านเดียว ร้ายก็มี ดีก็มาก

คำตอบจึงไม่สรุปชัด ว่าเมืองนี้ขาวหรือดำ และอาจผสมกันจนเป็นสีเทา ท่ามกลางสีสันชีวิตของผู้คนที่อยู่ในเมือง

ผมพอรู้มาบ้างว่าเมืองนี้เป็นเมืองโบราณ เป็นเมืองที่เต็มไปด้วยประวัติ และได้ผ่านเหตุการณ์มาหลายยุคหลายสมัย หลักฐานบางชิ้นยังคงอยู่ให้เห็นเพื่อการรำลึกและศึกษา

แต่ก็มีหลักฐานทางประวัติศาสตร์ไม่น้อยถูกทิ้งร้างและถูกทิ้งลืมเลือน สลายไปกับกาลเวลาไม่ต่างจากอะไรไปจากหมอกควัน

หลักฐานการก่อร่างสร้างตัวของเมืองนี้ตั้งแต่อดีตมีอยู่มากมาย กระจายตัว ที่รอการมาของอนาคตที่จะศึกษาให้กระจ่างชัดมากขึ้นกว่าที่เคยรู้ และไม่แน่ว่าสถานที่ท่องเที่ยวทางโบราณสถานแห่งใหม่ของเมืองนี้ อาจอยู่ในซอยบ้านของใครบางคน

ลองคิดเล่นๆ ถ้าในซอยมีวัดเก่าร่วมสมัยเดียวกับอยุธยาซ่อนอยู่ ได้กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่เชิดหน้าชูตาแห่งใหม่ของเมือง มันคงจะทำให้คนในซอยมีรายได้จากคนต่างถิ่น ต่างบ้าน ต่างภาษา

และคงจะเป็นเรื่องที่น่าชื่นใจอยู่ไม่น้อย ถ้าเด็กแว้นประจำซอยจะกลายเป็นไกด์ให้คนในชุมชน

เมืองนี้มากด้วยคนแปลกหน้า แต่ก็ไม่ทำให้แปลกใจ ความหลากหลายของผู้คนในเมืองเป็นเรื่องปกติในชีวิตประจำวัน ที่ได้เชื่อมโยงซึ่งกันผ่านการใช้ชีวิต เมื่อมีคนมากเรื่องราวก็มากตาม ความถูกผิดของการกระทำมีให้เห็นเป็นแบบอย่าง

เมืองนี้จึงเป็นเหมือนโรงละคร ที่มากไปด้วยเหล่านักแสดงกับบทบาทที่เป็นตัวเอกของเรื่องในชีวิตจริง เรื่องราวการต่อสู้ของชีวิตที่สร้างแรงบันดาลใจ เรื่องราวของความรัก ความรุนแรง และอีกหลายบทบาทที่สะท้อนให้เห็นถึงปัญหาครอบครัวจากความยากไร้ ยาเสพติด ความไม่เข้าใจกันของคนในครอบครัว

บทเรียนที่ได้จากการสังเกตเห็นเรื่องราวของผู้คน สะท้อนกลับให้ผมต้องสังเกตตัวเองในฐานะคนแปลกหน้าคนหนึ่งในเมืองนี้ ที่ต้องแสดงไปตามบทบาทของชีวิตเช่นเดียวกัน

ท้องฟ้าสีน้ำเงินในยามย่ำค่ำ อยู่ให้เห็นได้อีกไม่นานนัก เมื่อสิ้นแสงตะวัน ค่ำคืนก็จะสว่างไสวและเต็มไปด้วยสีสันจากแสงไฟนีออน ร้านค้าเล็กๆ รถเข็นที่ขายอาหารเรียงรายกันอยู่ตลอดสองข้างทาง ด้วยเป็นแหล่งรวมของกินทั้งคาวหวาน ความหลากหลายของอาหารกับรสชาติที่ต้องลิ้มลอง ดึงดูดผู้คนจากทั่วทุกสารทิศให้มาสัมผัสกับความอร่อยจากร้านอาหารริมทางที่ได้สร้างเสน่ห์ให้กับเมืองเมืองนี้

เมืองที่มีอาหารข้างทางมีชื่อเสียงและคุณภาพจัดอยู่ในระดับที่ไม่เป็นสองรองใคร

 

เป็นเรื่องที่น่ายินดีของผู้คนที่อยู่ในเมืองที่มีร้านอาหารริมทางอยู่รายล้อมตามตรอกซอกซอยทั้งเล็กและใหญ่ คนในเมืองจำนวนไม่น้อยฝากปากท้องไว้กับร้านริมทางที่อยู่ใกล้ๆ บ้าน เพราะราคาอาหารมันทำให้ชีวิตในแต่ละวันของพวกเขาได้ไปต่อ ราคาอาหารที่พอจะคู่ขนานไปกับค่าครองชีพในแต่ละเดือน

บางครั้งรสชาติอาหารก็ไม่ได้โดดเด่นไปมากกว่ารสชาติของความผูกพันระหว่างคนกินกับคนขาย

ร้านอาหารริมทางที่บางครั้งก็กลายเป็นจุดนัดพบและพูดคุย และอาจเป็นสถานที่ปรึกษาปัญหาชีวิตได้อีกด้วยเช่นกัน เพราะชีวิตไม่มีอะไรที่แน่นอน ก็มีบ้างที่ร้านริมทางรสเลิศ ได้ลิ้มรสความขมขื่นของชีวิต เมื่อถึงคราวต้องเปลี่ยนทำเล

การร่วมทุกข์ร่วมสุขของผู้คนในเมืองยังคงดำเนินต่อไป มันคือเมืองแห่งความฝันที่ขับเคลื่อนด้วยความหวังของผู้คน เมืองที่เข้าใจได้ยากเพราะเปลี่ยงแปลงอยู่ตลอดเวลาและมันจะยังคงป็นเช่นนี้เสมอ

ขอบคุณมากมายครับ •