เอกภาพ

พิชัย แก้ววิชิต

 

ขา

 

สิ่งที่เรียกว่าขา ยังมีเรื่องราวที่บางครั้งผมเองอาจจะยังไม่ทันได้สังเกต

ข้อมูลจากหนังสือเรียนรู้วิทยาศาสตร์ประถมต้น ทำให้ผมพอเข้าใจได้ว่า ขามีอยู่ในสิ่งมีชีวิตเป็นส่วนใหญ่ ยกเว้นปลิง ไส้เดือน งู และหอยทาก

สิ่งไม่มีชีวิตก็มีขาได้ด้วยเช่นเดียวกัน อย่างเช่น โต๊ะ เก้าอี้ เตียงนอน และตู้กับข้าว เป็นต้น และจัดอยู่ในกลุ่มที่เรียกกันว่า “เฟอร์นิเจอร์”

ส่วนใหญ่แล้วพวกมันจะมีสี่ขา เท่ากันกับจำนวนขาของสัตว์ที่เลี้ยงลูกด้วยนมบางชนิด เช่น ม้า วัว หรือแพะ

พวกมันไม่สามารถขยับขาของมันได้ด้วยตัวเอง และบ่อยครั้งที่พวกเหล่าฟอร์นิเจอร์จะถูกสร้างมาจากการแปรรูปของเศษซากต้นไม้ที่ไร้ชีวิต

กิ้งกือคือสิ่งมีชีวิตที่มากขา จากการที่นักวิทยาศาสตร์จับกิ้งกือหงายท้องและได้ทดลองนับขาดูแล้วพบว่า กิ้งกือมีขาประมาณสี่ร้อยกว่าขา

แต่ด้วยความสามารถและพรสวรรค์ที่ติดตัวมาตั้งแต่กำเนิด กิ้งกือไม่เคยสักครั้งที่จะสะดุดล้ม เสียการทรงตัว ไปกับขาที่มากมายของตัวเอง

ถึงแม้ว่ากิ้งกือผู้มากขาจะยังไม่มีโอกาสใช้ความสามารถและพรสวรรค์ที่มีไปเหยียบบนดวงจันทร์

หากแต่กิ้งกือคือสิ่งมีชีวิตที่มากขาและมีก้าวเดินที่สำคัญอย่างยิ่งต่อระบบนิเวศทางธรรมชาติ ที่จะทำให้โลกและสิ่งมีชีวิตที่มีขาและไม่มีขาได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างเป็นปกติสุข

 

ก้าวที่ยิ่งใหญ่ของมวลมนุษยชาติมาจากสองขาของมนุษย์

บนเส้นทางของสิ่งที่เรียกว่าวิวัฒนาการ ขาของมนุษย์ต่างกันกับขาน้อยๆ ของลิงที่ใช้ในการก้าวเดิน และทำหน้าที่ช่วยให้ลิงปีนป่ายต้นไม้ได้อย่างคล่องแคล่วว่องไวในการใช้ชีวิต

หากแต่สองขาของมนุษย์แม้ไม่สามารถที่จะปีนป่ายต้นไม้ได้คล่องแคล่วเช่นเดียวกับขาของลิง ถึงแม้ว่าในอดีตเราจะมีบรรพบุรุษเดียวกันกับพวกลิงเมื่อนานมา แต่ก็เป็นสิ่งที่รู้กันดีว่า สองขาที่ก้าวเดินของมนุษย์ได้วิวัฒนาการจนทำให้เราไปไกลเกินกว่าที่จะปีนป่ายและเหยียบยืนอยู่บนยอดไม้

และสองขาที่ก้าวเดินของมนุษย์ไม่หยุดที่จะเรียนรู้และปรับตัวไปกับโลกที่เปลี่ยนแปลงตัวเองอยู่ตลอดเวลา

มันเป็นวิถีที่อยู่ในสัญชาตญาณของการเอาตัวรอดของมนุษย์ ที่จะอยู่ในทุกยุคทุกสมัย

ก้าวเล็กๆ กับสิ่งที่ตั้งใจ บนทางเดินที่ไม่ได้ราบเรียบสมบูรณ์แบบ จุดหมายปลายทางที่รออยู่อาจเป็นเพียงสิ่งเล็กๆ ที่สร้างความสุขที่ยิ่งใหญ่ และมีคุณค่ามากพอสำหรับสองขาที่จะก้าวไปของใครบางคน ให้ก้าวเดินไปโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

มันไม่ใช่เรื่องเกินจริง ที่จะต้องเจอกับความท้าทายบนเส้นทางก้าวไป คงต้องอาศัยสองขาที่ระมัดระวัง หลบหลีกอุปสรรคบนทางเดินกับสิ่งที่พบเจอตลอดการเดินทาง

 

สิ่งที่สำคัญไม่น้อยไปกว่าการก้าวเดินบนเส้นทางที่ถูกต้องของตัวเอง แม้ว่าจะเป็นเส้นทางที่เดินยากลำบากอยู่บ้าง

บางครั้งก็ต้องใช้เวลามากพอควร กับเส้นทางเดินที่ไม่มีทางลัด

แต่มันจะไม่ทำให้ก้าวเดินของเราต้องเสียเวลาเปล่า เพราะจุดหมายปลายทางที่ตั้งใจ อยู่บนเส้นทางเดียวกันกับเส้นทางที่กำลังก้าวเดินไป

เพราะชีวิตมีขาขึ้นและขาลง ความไม่แน่นอนแห่งขาของโชคชะตานี้ ยากนักที่จะคาดเดา

แต่มันคงไม่สำคัญเท่ากับขาของเราเอง ที่จะควบคุมสองขาให้ถอยหลังเพื่อตั้งหลัก

หรือเลือกที่จะเดินหน้าอย่างระมัดระวังด้วยขาของเราเอง

ขอบคุณมากมายครับ •