เอกภาพ

พิชัย แก้ววิชิต

ร่องรอย

“ร่องรอยของเรื่องราวกับความหมายที่ซ่อนอยู่ ทุกสิ่งล้วนมีร่องรอยเป็นของตัวเอง”

บ้านแสนสุขมีร่องรอย ที่มากด้วยเรื่องราวของสมาชิกในครอบครัว

ร่องรอยของความไร้เดียงสาของเจ้าเด็กแสบที่ใช้แท่งสีขีดเขียนผนังห้องที่ดูราวกับเป็นผลงานศิลปะนามธรรม

ร่องรอยของความผิดพลาดของคุณลุงมนุษย์ล้างจาน กับชามที่หลุดล่วงออกจากมือ จะกระตุ้นเตือนให้คุณลุงเพิ่มความระมัดระวังในการหยิบจับชามในครั้งหน้า และคงถึงเวลากับชามใบใหม่ที่จะสร้างร่องรอยทางการเงินกับราคาที่ต้องจ่าย

ร่องรอยสบู่สีขาวนวลก้อนบางเฉียบราวกับใบมีดโกน จะต้องควบคุมสติทุกครั้งที่ใช้มันถูทำความสะอาดไปทั่วร่างตอนอาบน้ำ

ร่องรอยที่หลุดลุ่ยของไม้กวาดดอกหญ้าที่เริ่มร่อยหรอ และเริ่มไม่สามารถกวาดสิ่งใดได้ นอกจากชิ้นส่วนดอกหญ้าที่ล่วงหล่นจากตัวมันเอง

ภายนอกบ้านแสนสุข เมฆฝนเริ่มตั้งเค้าเคลื่อนตัวรวมกลุ่มก้อนเห็นเป็นสีเทาปนดำ หนาแน่นอยู่บนท้องฟ้า ลมเย็นหอมไอดินและกลิ่นหญ้า พัดกระโชกแรง ใบไม้แห้งและฝุ่นผงปลิวว่อนไปทั่ว ใบไม้บางใบร่วงหล่นปลิดปลิวจากกิ่งก้านของต้นไม้ที่โยกเยกเอนเอียงตามแรงลม

และไม่นานนัก ฝนก็เทลงมา

ร่องรอยความเปียกของสายฝนที่ชุ่มอยู่บนทางเท้า เกลื่อนกลาดเต็มไปด้วยร่องรอยเศษซากของกิ่งไม้และใบไม้ที่ล่วงหล่น และถึงแม้ว่ากิ่งไม้จะหัก ใบไม้จะล่วงหล่นไปมากแค่ไหน ฝนจะตกกระหน่ำหนักมากเพียงใด จะอีกสักกี่ครั้ง ต้นไม้ก็จะยังคงอยู่ และจะยังคงรอสายฝนในครั้งต่อไปเสมอ

มันช่างไม่ต่างอะไรกับร่อยรอยของความเจ็บปวดที่ถูกทำให้ด้านชาด้วยความรัก ร่องรอยของชีวิตบางครั้งก็ยากนักที่จะเข้าใจ

นกตัวเล็กเริ่มส่งเสียงร้องให้ได้ยินเป็นระยะ หมู่เมฆเคลื่อนคลายตัว ท้องฟ้าเปลี่ยนบรรยากาศไปจากเดิม เริ่มดูสดใส ในแบบฟ้าหลังฝน

ร่อยรอยของสายฝนยังคงเปียกชุ่มไปทั่วบริเวณ

เมื่อฝนหยุดสนิท ผู้คนก้าวเท้าเคลื่อนตัวออกจากที่กำบัง สุนัขจรสีน้ำตาลอ่อนสะบัดขนที่เปียกเล็กน้อยแต่พองามเพื่อขับไล่ความเปียกชื้น ก่อนที่จะวิ่งเหยาะไปพร้อมกับเต้านมที่ยานโตง เพราะทุกสิ่งต้องไปต่อ ไม่ว่าฝนจะตกหรือแดดจะออก ก็จะยังคงมีร่อยรอยของเรื่องราวอยู่ทุกช่วงเวลาให้ได้พบเห็น กับความหมายที่รอให้ใครบางได้ค้นพบร่อยรอยที่อยู่ตรงหน้า

การพบเพื่อที่จะเห็นความหมายของบางสิ่งบางอย่าง บางครั้งมันอาจจะต้องใช้เวลากว่าที่จะเข้าใจ หากแต่การค่อยๆ เติบโต จากร่องรอยของความไร้เดียงสา ค่อยๆ เรียนรู้และแก้ไข จากร่องรอยของความผิดพลาด

ค่อยๆ ปรับตัวจากร่องรอยของความไม่พอดี

ก็จะมีบ้างที่บางครั้งแรงขับเคลื่อนจะอ่อนล้าแรงกำลัง แต่มันก็ยังมีร่องรอยของแรงบันดาลใจ จากบุคคลผู้ที่เป็นแบบอย่างให้เราได้สร้างแรงขับ ให้กลับมามีกำลังที่จะไปต่อ และถึงแม้ว่าการเคลื่อนที่ไป จะผิดจังหวะล้มลงจนเกิดร่องรอยบาดแผล คงเป็นเรื่องปกติของสิ่งที่ไม่หยุดอยู่กับที่ และล้มลงถือเป็นสัญญาณที่ดีของการเคลื่อนตัวออกไปจากจุดเดิม ที่เคยอยู่ จุดเดิมที่เคยเป็น

ร่องรอยของฝ่ามือที่ด้านแข็งของพ่อที่ตรำงานหนัก เพื่อการศึกษาของลูกๆ

ร่องรอยบนบ่าแบกของแม่ที่หาบขนมขายเพื่อปากท้องของครอบครัว

ยังมีร่อยรอยเล็กๆ อีกมากมายในสังคม ที่จะยังสร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่จากร่องรอยของชีวิต ที่ได้สร้างความหมายและแรงบันดาลใจ ให้อีกหลายชีวิตได้ก้าวเดินต่อไป

ขอบคุณมากมายครับ •