เอกภาพ

พิชัย แก้ววิชิต

 

กล่อง

 

ผมและเธอมีกล่องใส่ของกันอยู่คนละใบ เราตกลงกันที่จะเปิดกล่องของกันและกัน เพื่อดูว่าภายในกล่องของผมและเธอมีสิ่งใดบ้างอยู่ภายในกล่องของเราทั้งสอง ด้วยความสนิทสนม ผมยินดีและไม่ลังเลใจที่จะเปิดกล่องของผมให้เธอได้ดูก่อน เมื่อกล่องถูกเปิดออก เธอดูตื่นเต้นเล็กน้อยที่ได้เห็นสิ่งต่างๆ ที่อยู่ภายในกล่องของผม เธอหยิบจับสิ่งของภายในกล่องขึ้นมาดูอย่างสนใจ ด้วยแววตาที่สงสัยใคร่รู้ ผมบอกกับไปเธอว่า หากต้องการสิ่งของที่อยู่ในกล่อง ผมยินดีที่จะยกมันให้กับเธอ เธอยิ้มเล็กๆ ที่มุมปากเป็นการตอบรับ

เมื่อถึงคราวของเธอที่จะต้องเปิดกล่องที่เธอมี เธอเปิดกล่องอย่างเบามือ กล่องค่อยๆ ถูกเปิดออกอย่างช้าๆ จนเมื่อผมได้เห็นสิ่งที่อยู่ภายในได้อย่างชัดเจน ผมต้องประหลาดใจกับสิ่งที่อยู่ภายในกล่อง เพราะมันยังมีกล่องอีกใบที่ถูกปิดอยู่ภายในกล่องที่เธอเปิด เธอไม่ยอมเปิดกล่องอีกใบที่ปิดอยู่ เธอไม่อยากให้ผมเห็นมากไปกว่าสิ่งที่เธอต้องการ สำหรับเธอ มันคงจะดีกว่า ถ้าผมไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสิ่งที่อยู่ภายในกล่องอีกใบที่เธอมี เธอกลายเป็นคนรู้จักที่ผมไม่คุ้นเคย

ผมรู้สึกผิดหวังในตอนแรก กับข้อตกลงของการเปิดกล่อง

 

แต่ไม่นานนักเมื่อสติมาถึง กล่องที่ปิดอยู่ของเธอ ทำให้ผมได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่เรียกว่าขอบเขตของความเชื่อใจ มันทำให้ผมรู้สึกถึงระยะห่างของความรู้จักระหว่างผมและเธอได้ดียิ่งขึ้น มันเป็นช่วงเวลาที่ได้เปิดให้เห็นว่า เราสองคนมีความเชื่อใจที่ไม่เท่ากัน จึงส่งผลต่อการเปิดกล่องของผมและเธอ สิ่งที่เธอไม่เปิดให้เห็น มันอาจไม่ใช่ความลับ หากแต่ความเชื่อใจที่มีอาจจะยังไม่มากพอ ที่จะผลักดันให้เธออยากที่จะเปิดกล่อง

สำหรับผมมันคงไม่ยุติธรรมนัก ที่จะเอาใจตัวเองเป็นที่ตั้งจะตัดสินเธอ เพียงแค่เรื่องของการเปิดกล่อง ผมคงจะไม่เชื่อมโยงเรื่องนี้ไปกับความผิดชอบชั่วดี เพราะว่าการเปิดกล่องของผมและเธอ เป็นข้อตกลงของความสมัครใจ มันอยู่เหนือความถูกผิด อยู่เหนือเหตุผลที่รกรุงรัง เธอมีสิทธิ์มากพอที่จะไม่ไว้ใจผม ที่จะไม่ไว้ใจใคร เพราะมันเป็นสิ่งที่จะปกป้องตัวเธอ จากบางสิ่งบางอย่างที่อาจจะทำร้ายเธอ ทั้งในทางตรงและทางอ้อม ส่วนผมคงไม่ต้องโทษตัวเองว่าเป็นคนโง่ที่ใจง่ายเพียงเพราะจะเชื่อใจใครสักคน

ขอบเขตความเชื่อใจของคนเราย่อมมีไม่เท่ากัน มันอาจจะขยายวงกว้างหรือคับแคบแค่ไหน ก็ล้วนมาจากประสบการณ์ของแต่ละคนได้เคยพบเจอมา ความเชื่อใจซึ่งกันและกัน ได้สร้างเรื่องราวดีๆ ไว้มากมาย ไว้ให้จดจำ หากแต่หน้าเหรียญอีกด้านของความเชื่อใจก็ได้เผยให้เห็นสิ่งร้ายๆ ที่ใช้ความเชื่อใจเป็นเครื่องมือในการหลอกลวงทำร้ายซึ่งกัน เรื่องราวร้ายๆ ของความเชื่อใจถูกจดจำและบันทึกไว้เป็นบทเรียนของชีวิตมีอยู่ให้เห็นมิใช่น้อย จึงไม่แปลกที่ใครๆ จะมีพื้นที่ของความเชื่อใจที่ไม่เท่ากัน

เหมือนผมกับเธอ เหมือนกับกล่องที่เรามี เหมือนกับข้อตกลงของการเปิดกล่อง

 

เพราะเรามีกล่องใส่ของอยู่กันคนละใบ ผมปิดกล่องที่ว่างเปล่าของผม เธอเปิดกล่องอีกใบที่เคยปิดอยู่ เธอหยิบย้ายสิ่งต่างๆ ที่อยู่ในกล่องของผมเข้าไปแทนที่ความว่างเปล่าที่อยู่ในกล่องของเธอ ผมยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก เป็นการรับรู้ถึงข้อตกลงของการเปิดกล่อง เธอปิดกล่องของเธอด้วยรอยยิ้มและหัวใจที่เปิดกว้าง แล้วใครกันจะเป็นผู้โชคดีที่ได้ทำข้อตกลงของการเปิดกล่องกับเธอในครั้งต่อไป

ขอบคุณมากมายครับ •