กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

อดิเรกลาภ

 

สมประกอบหรือเปล่าเสาวภาคย์

ดูแห้งผากหง่อมแก่กว่าแต่ก่อน

จะฝ่าฝืนพลวัตทุรัศจร

หลงหลอกหลอนเงาหัวของตัวเอง

อายุยืนหมื่นปีชีวภาพ

พะเยิบพะยาบนั่งหยัดยืนยัดเขย่ง

โขยกเขยกขยุกขยุยฉลุยเชลง

ใส่กุงเกงกุยเฮงกุยบุรี

ลืมหรือเปล่าคึงหนั่งยังมีโต๋

คือสิงโตโสติงและติงลี่

ธรณีนี้หมอภรณีย์

ทรพีขวิดพระผู้อยู่ภูธร

รังเกียจเขาคลุ้มคลั่งพิงหลังเขา

สั่งเกาเหลาไม่งอกไม่บอกก่อน

ทศพักตร์ไม่รู้บททศพร

รำสอดซ่อนมาลาด้วยมาลัย

ถ้าไม่บ้าก็คงเมาเอาซะอย่าง

เพียงอำพรางโหยหวนหาครวญไม่

ซึ่งคับแคบไม่มีกว้างขาดทางไกล

ควรก้มราบกราบไหว้วัชรา?

วัชระเวียนกงอลงกต

ประชาชนทนอดพระเจ้าข้า

ทั้งข้าวยากผักแพงพริกแตงกวา

ทรงอย่างแบ๊ดแซ่ดอย่างบ้าส่ายระบำ

ลืมอะไรไปหรือเปล่าเหงาหรือง่าน

สันดงสันดานแดกปลื้มดื่มดื่มด่ำ

ขอดอุราอารมณ์ด้วยคมคำ

เอ๊ะ เอ็งขำเล่นกล้วยไม้-ใกล้ม้วยฤๅ?

 

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022