กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ประตูผี

 

ประตูดินประตูน้ำประตูผี

นายประตูมิได้มีให้เป็นห่วง

ไม่ต้องไขกุญแจผีไม่มีพวง

อยู่กับดวงเดินเล่นตะละวัน

เป็นเด็กเล็กตัวเล็กๆ กระจ้อยร่อย

เดินค่อยๆ ไปทางลัดวัดมหรรพณ์

เสาชิงเร็วชิงช้าเป็นสามัญ

เดินอกตันเข้าออกตรอกประตู

ไม่มีผีปีศาจให้หวาดดอก

เป็นขี้ครอกดุ่มเดินเพลินเพลินอยู่

มีร้านถ่ายพิมพ์เขียวเดินเทียวดู

ไล้ขื่อรู้สนุกดีเปรมปรีดา

ข้างตลาดมีร้านโจ๊กเจ๊โขกสับ

เขยิบขยับไม่ขยาดมีราดหน้า

มีนักมวยแล้วยังมีแก๊งขี้ยา

ช่างไม้ช่างปูนหาในซอกน้อย

ยังไม่มีเจ๊ไฝผัดไทยผี

แม้ผัดมอญก็ไม่มีเอร็ดอร่อย

มีผัดวันประกันพรุ่งรุ่งยังคอย

อาหารการเรียกน้ำย่อยผันแปรไป

แต่บุราณท่านว่ามีศพผีหาม

ประตูผีเรียกไปตามคนร่ำไห้

ประตูดินพูนด้วยดินถวิลใด

ประตูน้ำน้ำไหลกักกั้นน้ำ

ประตูผีเพราะมีผีจึงมีเผา

ชีวิตเมื่อไม่มีเงาไม่ตกต่ำ

ประตูดวงร้ายดีมีบุญกรรม

ประตูธรรมชาติช่วยผีอวยพร!

 

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022