กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

โคกสลุง

 

ไล่ก็ลงหลงก็เฉยเชยเชยอยู่

เพรียกพธูปลาทูเอ่ยปากอ้า

หัวเราะยิ้มพริ้มเพราเสาวภา

ยันสีฟ้าหยิบหย่งโรงสีไฟ

กินก๊ะเตี๋ยวสักครึ่งชามค่อยถามข่าว

คนกลางคืนเมือกคาวหามีไม่

บีบไม่ตายคลายหัวร่อพึงพอใจ

พอถูไถค่อยค่อยถัดไปวัดวา

วัฏจักรวังวนเครื่องกลจักร

ดูลำหักลำโค่นเสียวโคนขา

เต้าเต้อจิงลิงกัง อ้าว ลังกา

นั่นข้าวกล้าข้าเก่าเขาฉกรรจ์

ฉกาจกามพรหมพิรามประณามพรต

โศกกำสรดแกล้วกล้ากึ่งก๋ากั่น

กึ่งเมืองขึ้นศักดินายศฐานันดร์

สรวงสวรรค์ชั้นพจีรุจีรุ้ง

ระย้าระยับรับประเคนทั้งหมัดเท้า

เป็นอ้ายหนุ่มหมัดเมาหิวบักหุ่ง

เมาแน่แน่เจี๊ยะเต๊เมาเซตุง

ไขโศลกโคกสลุงศุขโขทัย

อโยธยากัมพุชนงนุชนาฏ

เนียนนลาฏยิ้มยิงฟันชวนฝันใฝ่

โรคที่จิตร้องจ๊ากกลั่นจากใจ

ทั้งโลกนี้โลกย์ไหนต่างไขว่คว้า

ปลีกวิเวกเขาปลดปล่อยมวลหมอกเมฆ

ไม่ลงลัคน์ไม่สักเลกเป็นขี้ข้า

อยู่อย่างเซ่อซึมเซาผงเข้าตา

ยังดีกว่าซื่อบื้อเป็นมือตีน! •

 

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022