กวีกระวาด

ตรอกไก่ | กวีกระวาด : ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 29 ธันวาคม 2566 - 4 มกราคม 2567
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ตรอกไก่

 

ละเมอเพ้อแล้วกระมังเนื้อมังสา

เมากัญชาเหล้ารัมหรือน้ำองุ่น

เอี่อมภิญโญโถเขลาท่านเจ้าคุณ

ฟาดข้าวปุ้นน่าจะดีกว่ากี่เพ้า

คุณย่าเพิ้งขรัวตาแปลกแหวกโสร่ง

ให้คลุมโปงหัวร่อรื่นเหมือนตื่นเต้า

เตาอั้งโล่เผาดินเกลือสินเธาว์

ม้าสินธพประสบเศร้าเสาวภางค์

สุวภาพราบเรียบเงียบเงียบง่าย

กล้วยว่ากล้วยโอ่ว่าฮุบซะจุ๊บจ่าง

มัสหมั่นหมั่นโถยี่โถคราง

เสื่อผืนหมอนใบข้างคูนิจิวะ

นั่นไปถึงเจแปนใบแล่นเสี้ยว

ต้นเท่าขาใบวาเดียวริมสระสระ

เสลาว่าเสลาเมานะจ๊ะ

เมารถเรือพอจะหายาชุด

เมาอำนาจสุรศัพททรัพย์หลวง

สู่แดนสรวงมูรธามหาสมุทร

มิ่งเมรีขี้เมาเช้าเช้ามุด

ค่ำค่ำผุดเข้าผับสัปดน

สันติภาพหยาบหยามถามสภาพ

โง่ว่างาบเงอะงะยังจะบ่น

คิดเอาเองเออเองพูดเองอล-

-ะวนตนนึกว่าตัดแล้วอัตตา

เขามิได้สนใจสักนิดหนึ่ง

มีความสุขพอพึงแก่วาสนา

ใยเสียคนตอนแก่ตุ๊กแกกา

-กี่นั้งว่ากินปูนถอนใจร้อนท้อง! •