กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ระนอง 2

 

ดาวฤกษ์ไม่รังแกไม่แหย่เคราะห์

ไม่ฉอเลาะเจ๊าะแจ๊ะกระแดะกระดี่

เพียงดาวหางหดหัวเป็นตัวดี

บดขยี้บี้ละอ่อนสุนทรทาน

เยิรผู้หนึ่งย่ำยีปลิโพธิ

คือมาโนชญ์หรือมโนเลื้อยโวหาร

รู้เหตุรู้ปรมะรู้ประมาณ

รู้ทั้งกาลเทศะรู้ประเมิน

ไม่เข้ารุมทำร้ายทำลายเขา

ไม่หาเหาจริตดกงกงกเงิ่น

อยู่อย่างสิงขรเถิดตายเพลิดเพลิน

เป็นขนนกระหกระเหินเปลี่ยวอ้างว้าง

เป็นที่พึ่งที่พิงที่อาศัย

ที่หลับใหลตื่นขึ้นมาแต่ฟ้าสาง

ดูวิหคไก่ฟ้าหูตาฟาง

ทั้งลิงค่างกวางเก้งละเม็งละคร

ทรหดอดทนผจญบาป

เผชิญหยาบมืดบอดแม้ออดอ้อน

เอร็ดเหาะอร่อยเหินจำเริญพร

อยู่ในศีลกินในสรภัญญะ

พยุหะคีรีวิธีวิวิธ

วิภาษพิสดารขดารสสารสละ

ไม่ยึดติดคอนกรีตขันโคนันทะ

วิศาละเสื่อกระจูดเพราะพูดจา

ดอกกระเจียวเจียวไข่ไต้ก่งเก่า

ดาลกระเส่าเพราะถึงฆาตประมาทคร่า

อยู่ใต้ฟ้าเดียวกันกามฉันทา

กีดกระต่ายหมายตาจิรายุส

รมณีย์เถิดคุณผีพุ่งไต้หาว

เสมอเดือนเสมือนดาวประดุจบุตร

เพียงบิดาสอนดรุณอุณรุท

ถึงแก่เหงื่อกาฬผุดแตกหรือคะ? •

 

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022