กวีกระวาด/สร้อยแก้ว คำมาลา

ก่อนดวงดาวฉายแสง

ดอกหญ้าอยู่บนฟ้า

แลดอกฟ้าร่วงลงดิน

มีปีกมิโบยบิน

ดวงดอกดินบานรอบบึง

 

ดาวสวยอยู่แสนไกล

ตามิเห็นใจมิถึง

ธารสายร้อยรำพึง

ส่งมิถึง ใจคนบัง

 

ในห้วงแล้งลำเค็ญ

ความทุกข์เข็ญฝังพลัง

ซากศพกลบดินดัง

เมล็ดยังชำแรกเกิด

 

หายนะแตกพังภินท์

มอดไหม้สิ้นจึงกำเนิด

โลกหมุนเวลาเปิด

ดอกไม้แย้มไร้เดียงสา