กวีกระวาด

ปาล ปลิชา

 

รุ้ง

 

ดูสิโค้งรุ้งรำไร

วาดโค้งไกลไกลใต้ฟ้านั่น

เมฆกลบ ลบราง – ยังยืนยัน

สำแดงแสงนั้นไม่อันตรธาน

ถูกบังคับสูญหายในคุ้งฟ้า

ยังคงเข้มเต็มค่าไม่อวสาน

ถักแถบแดงเข้มเต็มวิญญาณ

และเป็นโค้งสะพานอันมั่นคง

แดงชาดหมาดใหม่-ระบายสี

แทนที่สีใดถูกไสส่ง

หยดเลือดหยาดใหม่ระบายลง

ไม่ยอมอัสดงในมืดดำ

หยดเลือดหยาดใหม่จะหยดลง

โค้งรุ้งจักดำรงตรงขอบฟ้า