เผยแพร่ |
---|
วิถีแห่งอำนาจ เอี้ยก่วย/เสถียร จันทิมาธร
พลัง ความแค้น แน่นอก (104)
มิได้เป็นเรื่องแปลกเมื่อรับรู้ว่าโกวโกวคืออึ้งย้ง มีส่วนอย่างสำคัญทำให้เอี้ยคัง ผู้บิดา ต้องเสียชีวิตอย่างน่าอนาถ ศพมิได้กลบฝัง กลายเป็นเหยื่อของแร้งกาจิกกิน ความเดือดดาลย่อมบังเกิด
ที่มากับความเดือดดาลคือภาพแห่งความหลังอันเรียงแถวเข้ามา
“ตอนอยู่บนเกาะดอกท้อ ก๊วยเจ๋ง 2 สามีภรรยาปฏิบัติต่อเราอย่างผิดปกติธรรมดา ออกจะเกรงอกเกรงใจและกริ่งเกรงอยู่บ้าง แตกต่างกับที่ปฏิบัติต่อ 2 พี่น้องตระกูลบู๊ ซึ่งคิดบอกก็บอก คิดดุด่าก็ด่า ตอนนั้นเรารู้สึกกระบิดกระบวน
“ไหนเลยคาดคิดว่าเป็นเพราะพวกเขาฆ่าบิดาเรา มีความในใจซ่อนเร้นอยู่ พวกเขาไม่ยอมถ่ายทอดวิชาฝีมือแก่เรา ส่งตัวเราไปยังสำนักช้วนจิน ปล่อยให้ถูกเคี่ยวเข็ญทรมาน ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้เอง”
คิดพลางมือเท้าก็อ่อนเปลี้ยเพลียแรง แทบหมดสิ้นการรับรู้
ไม่ว่าเที้ยเอ็งจะพูดอย่างไร ไม่ว่าเล็กบ้อซังจะพูดอย่างไร ล้วนไม่ได้ยิน ตะลึงลานอยู่ครู่หนึ่งพลั่นร่ำร้องด้วยเสียงอันดัง โถมออกจากประตูห้องพลิกตัวขึ้นบนม้า หนีบเท้าทั้ง 2 โดยแรงพุ่งไปเบื้องหน้า
ชั่วพริบตาก็วิ่งตะบึงไปหลายสิบวา แม้ด้านหลังจะได้ยินเสียงร้องเรียกจากเที้ยเอ็งและเล็กบ้อซัง ไหนเลยเอี้ยก่วยจะสนใจไยดี ในใจเพียงครุ่นคิด
“เราต้องล้างแค้น เราต้องล้างแค้น”
ห้อม้าในอึดใจเดียวก็ควบขับเป็นระยะทางหลายสิบลี้ พลันรู้สึกริมฝีปากปวดแปลบปลาบ ยกมือลูบก็สัมผัสต้องโลหิต ที่แท้ยามเดือดดาล คั่งแค้นกลับขบ 2 ริมฝีปากจนทั้งบนและล่างแตกเป็นแผล
ต้องครุ่นคิด
ก๊วยแป้บ้อความจริงไม่ดีต่อเรา ระหว่างนี้พลันดีต่อเรา ที่แท้เป็นน้ำใจอันจอมปลอม นั่นยังพอทำเนา แต่ก๊วยแปะแปะ ก๊วยแปะ
ในใจเอี้ยก่วยให้ความเคารพเทิดทูนก๊วยเจ๋งตลอดมา เห็นว่าจริยะและพลังฝีมือของก๋วยเจ๋งล้วนสูงส่งสุดยอด ทั้งมีความจริงใจต่อตน แต่พอมาถึงตอนนี้กลับเห็นว่าเป็นการถูกหลอกลวงครั้งใหญ่ รู้สึกว่าก๊วยเจ๋งลึกซึ้งชั่วร้ายกว่าอึ้งย้งเสียอีก
สร้างความขุ่นแค้นแน่นอกจนแทบระเบิดออกมา
ลงจากหลังม้ากระแทกนั่งกลางถนน ยกมือโอบศีรษะเปล่งเสียงร่ำไห้ออกมา อาการคร่ำครวญหวนไห้นี้คล้ายกับฟ้าวิปโยค ดินกำสรด ความปวดร้าวทั้งหลายทั้งปวงบรรดามีประหนึ่งจะสุมเข้ามาหายังเอี้ยก่วยแต่ผู้เดียว
มันไม่เคยเห็นหน้าบิดา ไม่เคยได้ยินผู้คนเอ่ยถึง แม้แต่มารดาก็ไม่ปริปาก
มันนึกจินตนาการตั้งแต่ยังเยาว์ ในหัวใจวาดภาพของบิดาอย่างสมบูรณ์เพียบพร้อม เป็นคนดีในแผ่นดิน แต่แล้ววีรบุรุษผู้กล้ากลับถูกก๊วยเจ๋ง อึ้งย้ง วางแผนอุบายทำร้ายจนเสียชีวิต
ร่ำไห้อยู่ครู่หนึ่ง ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าม้าดังขึ้น
แน่นอนเป็นฝีเท้าม้าของทหารมองโกล คนนำหน้ามือถือหอกยาว ที่ปลายหอกเสียบร่างทารกอายุ 2-3 ขวบคนหนึ่ง ส่งเสียงร้องฮ่าฮ่าห้อม้ามา
ทารกนั้นยังไม่ตาย แต่เสียงร่ำไห้อ่อนล้าอย่างยิ่ง
เอี้ยก่วยกำลังคับข้องใจ ยื่นมือคว้าใส่ปลายหอกกระชากคราหนึ่งลากดึงทหารมองโกลลงจากหลังม้าวกหอกกวาดขวางตามสภาวะร่างของทหารมองโกลก็ปลิวลิ่วไปวาเศษ ได้ยินเสียงดังฉาด ทารกนั้นร่วงฟาดสงบลงบนพื้น
เป็นทารกชาวฮั่นอวบขาวน่ารัก หอกยาวแทงใส่ท้อง ปากน้อยๆ ส่งเสียงอ้อแอ้คล้ายยังร้องเรียกมารดา
เอี้ยก่วยยามปวดร้าวรันทดต้องบังเกิดความเวทนาสงสาร โอบอุ้มทารกที่ถูกทำร้ายน้ำตาไหลหลั่งอีกครา เห็นทารกได้รับความเจ็บปวดสุดทนทานจึงประทับฝ่ามือเบาๆ กระแทกจนตาย แล้วใช้หอกยาวขุดพื้นเป็นหลุมคิดกลบฝัง
เพียงขุดอยู่ 10 กว่าครั้งก็ได้ยินเสียงฝีเท้าม้าดังสะเทือนเลื่อนลั่น ในเสียงเป่าหลอกเขาทัพใหญ่ของมองโกลเคลื่อนมาถึง
นี่เป็นอีกจุดตัดอันทรงความหมายยิ่งต่อเอี้ยก่วย ไม่เพียงแต่ตระหนักต่อสภาวะสงครามอันมาจากมองโกล หากยังได้เข้าไปมีส่วนอยู่กับส่วนหนึ่งของสงคราม
ค่ำคืนนั้นนอนหลับบนต้นไม้ใหญ่
เช้าวันรุ่งขึ้นขี่บนหลังม้า ปล่อยให้มันวิ่งเหยาะย่างไปตามป่าเขารกร้าง บัดเดี๋ยวคิดไปพบเซียวเล้งนึ่งที่สุสานโบราณ บัดเดี๋ยวเห็นว่าต้องฆ่าก๊วยเจ๋ง อึ้งย้ง ล้างแค้นให้บิดาก่อน
เมื่อหิวโหยก็ปลิดผลไม้ป่ามารับประทาน