กวีกระวาด/จิตฯ คัมภีรภาพ

ฝ้ายคำ

 

ก็ดูสิ เหลืองสะพรั่งไปทั้งเดือน                    สะพรั่งเหมือนรับแสงตรู่ ฤดูฝน

บานกลีบดอกหยอกละอองสีของจันทร์       และบานแข่งแสงตะวันในฝันฤดี

สะพรั่งช่อลออแต้มกลีบแย้มบาน               กล่อมฤดูแต่งกาลดอกบานคลี่

เบ่งบานดั่งสีสวรรค์จันทร์ราตรี                  ผ่องสีทั่วหย่อมย่านตระการงาม

ริมถนนหนทางระหว่างจร                        เหลืองสะท้อนงามนักเกินหักห้าม

ความรู้สึกให้เคลิ้มคล้อยจะต้อยตาม            หัวใจก็ไหวหวามตามช่อบาน

ให้อิจฉาเจ้าภู่ผึ้งรุมคลึงตอม                      เคล้นกลีบหอมซอกซอนเกสรหวาน

รัญจวนจิตรัญจวนใจหาใดปาน                  ใจเจ้ากรรมก็งุ่นง่านสะท้านใจ

อวดกลีบผ่องมาต้องแสงสุรีย์ฉาย               กรุ่นเกสรก็กำจายมากรายใกล้

นวลกลีบบางช่างหอมกรุ่นละมุนละไม       เหลืองช่างเรืองอุไรให้อาวรณ์

อยากขยี้เบาเบากลีบเจ้าเอ๋ย                        อยากช้อนเชยถนอมค่าอนุสรณ์

จึงเขียนคำสลักถ้อยเป็นร้อยกลอน              ด้วยอาทรรักถนอมใจจ่อมจม

 

กลีบเจ้าหนอ ลออฝัน สุพรรณิการ์               เป็นบุปผาฝ้ายคำช่างงามสม

อยากเป็นภู่ผึ้งตอมเฝ้าดอมดม                    เฝ้าเชยชมกลีบฝัน…สุพรรณิการ์