ไม่ว่าคุณจะเป็น “แฟน”ของ โจชัว หว่อง ผู้ไม่มีโอกาสเดินทางเข้าประเทศไทย

ก็ต้องอ่าน “สี จิ้น ผิง”

ไม่ว่าคุณจะเป็น “แฟน” ของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ผู้นำไทยให้ขยับเข้าใกล้กับจีนเป็นอย่างมาก

ก็ต้องอ่าน “สี จิ้น ผิง”

ไม่ว่าคุณจะเป็นคนในกลุ่มความคิด”เสรีนิยม” หรือเป็นคนในกลุ่มความคิด”อนุรักษนิยม”

ก็ต้องอ่าน “สี จิ้น ผิง”

ไม่ว่าคุณจะชมชอบ “เหมาเจ๋อตง” ไม่ว่าคุณจะชมชอบ”เติ้งเสี่ยวผิง”

ก็ต้องอ่าน “สีจิ้นผิง”

เป็นหนังสือ “สี จิ้น ผิง ยุทธศาสตร์การบริหารประเทศ”อันสำนักพิมพ์มติชนร่วมกับสำนักพิมพ์ภาษาต่างประเทศจัดพิมพ์

เหมือนกับเป็นคำ”โฆษณา” แต่ในที่สุดแล้วก็ต้อง”อ่าน”

ระยะหลังคนไทยรู้สึกใกล้ชิดกับ “จีน” มากเป็นพิเศษ เมื่อเทียบกับระยะห่างที่มีต่อ”สหรัฐอเมริกา”

โดยเฉพาะหลังรัฐประหารเดือนพฤษภาคม 2557

เพราะว่าจีนไม่หงุดหงิดต่อ “สถานการณ์”การเมืองในไทย ไม่ว่าจะเป็นรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 ไม่ว่าจะเป็นรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549

จีนถือว่าเป็นเรื่อง”ภายใน”ของไทย

ไม่มีแถลงการณ์ดุเดือดเหมือนที่สหรัฐอเมริกาแสดงออก ไม่มีแถลงการณ์ดุเดือดเหมือนที่สหภาพยุโรปแสดงออก

คนไทยที่เห็นด้วยกับรัฐประหารจึงรู้สึกว่าจีนมี “ไมตรี”

กระนั้น หากถามว่าคนไทยที่เห็นด้วยกับรัฐประหารรู้จักจีนดีหรือไม่

ยังน่าสงสัย

หนังสือ”สี จิ้น ผิง ยุทธศาสตร์การบริหารประเทศ” สามารถเป็นคำตอบได้

เป็นคำตอบจาก สี จิ้น ผิง โดยตรง

ไม่เพียงแต่ในฐานะที่ สี จิ้น ผิง ดำรงตำแหน่งเป็นประธานาธิบดีของจีน

หากที่สำคัญก็คือ เป็น”เลขาธิการพรรค”

เป็นตำแหน่งเหมือนกับที่ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ เป็นเลขาธิ การพรรคประชาธิปัตย์

แต่พรรคของสี จิ้น ผิง คือ”พรรคคอมมิวนิสต์จีน”

หากอ่านหนังสือ “สี จิ้น ผิง ยุทธศาสตร์การบริหารประเทศ”แล้วจะรู้ว่า

1 สี จิ้น ผิง ต่างจาก นายสุเทพ เทือกสุบรรณ อย่างไร

1 พรรคคอมมิวนิสต์จีน ต่างจาก พรรคประชาธิปัตย์ อย่างไร

แม้ สี จิ้น ผิง กับ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ จะอยู่ในตำแหน่ง”เลขาธิการพรรค”เหมือนกัน