สร้างจากหนังสือนิทานเด็กระดับเบสต์เซลเลอร์ปี 1988 ในญี่ปุ่นชื่อ Strange Journey from the Basement ของ Sachiko Kashiwaba กำกับฯ โดยผู้กำกับฯ ซีรีส์ชินจัง Keiichi Hara ได้ชื่อว่าเป็นอะนิเมะเรื่องสุดท้ายของยุคเฮเซ ออกฉายปี 2019 ในชื่อเป็นทางการว่า Birthday Wonderland

หนังก็เล่าเรื่องการสิ้นสุดของราชสำนักหนึ่งจริงๆ ด้วย

สร้างด้วยลายเส้นดั้งเดิม งานด้านภาพมิได้ดีเลิศ แม้แต่ฉากในดินแดนมหัศจรรย์วันเดอร์แลนด์ซึ่งควรจะตระการตาก็ดูเหมือนจะขาดๆเกินๆ บางตอนดูดีบางตอนหยาบ แต่งานด้านดนตรีและเพลงประกอบดีมาก

ฉากเปิดเรื่องที่บ้านและโรงเรียนของอากาเนะริมฝั่งแม่น้ำทามะถือว่าดีมากๆ แต่หลังจากลงไปชั้นใต้ดินลึกลับนั้นแล้วหนังยาวสองชั่วโมงก็ให้ความรู้สึกว่ายาวเกินไปและดูจะเด็กๆ เกินไป

หนังเล่าเรื่องนักเรียนมัธยมปลายอากาเนะ เธอนอนบิดขี้เกียจบนเตียงนอนไม่ยอมไปโรงเรียนอ้างกับแม่ว่าปวดท้อง แม้ว่าแม่จะรู้ทันเธอก็ไม่ว่าอะไร ถอยไปทำอาหารเช้าน่ากินรอเธอ แล้วตัวเองไปนั่งชิงช้าในสวนดอกไม้รอ พออากาเนะลงมากินเธอก็ถามว่าเป็นไงบ้าง อากาเนะว่าปวดหัวยังไม่หายเลย “เมื่อครู่ว่าปวดท้อง” คุณแม่คนสวยที่สวยยิ่งกว่าลูกสาวว่า

เป็นว่าคุณแม่ของอากาเนะทั้งงามทั้งนิ่งและดูลึกลับ น่าเสียดายที่หนังมิได้ไขความลับของเธอในตอนท้าย ข้างอากาเนะดีไซน์ได้ไม่คงเส้นคงวาเท่าไรนักเธอดูสวยน่ารักมากเพียงแค่ตอนต้นเรื่องแต่พอลงไปในห้องใต้ดินก็เหมือนจะเปลี่ยนไป

ส่วนดาราที่มาให้เสียงเธอ Mayu Matsuoka สวยที่สุด เสียงก็ไพเราะ

อากาเนะหนักใจเรื่องที่โรงเรียน วันหนึ่งแก๊งห้าคนของเธอนัดกันกลัดที่หนีบผมแบบเดียวกันไปโรงเรียน ปรากฏว่ามีเพื่อนคนหนึ่งตกข่าวมิได้กลัดไป เพื่อนสามคนบอยคอตเธอ แม้อากาเนะจะรู้สึกว่าไม่ควรทำกับเพื่อนแบบนี้ แต่ก็ไม่กล้าเป็นตัวของตัวเองพลอยร่วมบอยคอตเพื่อนคนนั้นไปด้วย นำความไม่สบายใจให้แก่เธอจนปวดท้องหรือปวดหัวก็ไม่รู้ไปนั่น

อากาเนะมีคำพูด “ไม่กล้า” “ทำไม่ได้” ติดปากตลอดเรื่อง จึงพอเดาได้ว่านี่เป็นหนังเปลี่ยนผ่าน

หลังจากลงไปห้องใต้ดินสู่แดนมหัศจรรย์แล้วกว่าเธอจะได้กลับมาโลกแห่งความเป็นจริงเธอจะเปลี่ยนไป เป็นหนังที่เดาทางได้ตั้งแต่แรก

ความสนุกจึงควรอยู่ที่แดนมหัศจรรย์นั้นแต่ก็ไม่มากและนานเกินไปดังว่า

แม่ของอากาเนะขอให้เธอไปรับ “ของขวัญวันเกิด” จากคุณน้าอิจิ “หนูต้องเป็นฝ่ายไปเอาของขวัญวันเกิด?!” แต่ใครจะขัดแม่คนสวยได้ลงคอเธอลุกเปลี่ยนผ้าถีบจักรยานฝ่าเมืองไป ทิวทัศน์ริมแม่น้ำวาดขึ้นจากสถานที่จริงสวยงามน่าดู ช่างเป็นเมืองที่น่าอยู่

คุณน้าอิจิเป็นสาวสมัยใหม่ เธอเปิดร้านขายของที่ระลึกแปลกๆ จากทุกมุมโลก เธอชอบเดินทางและเตรียมกระเป๋าเดินทางอยู่ ทันใดนั้นโดยไม่มีปี่มีขลุ่ยพรมที่วางบนพื้นก็เปิดออก ที่เดินขึ้นมาจากห้องใต้ดินคือนักเล่นแร่แปรธาตุหนุ่มหนวดโค้งใส่สูทสวมหมวกทรงสูง เขาคือฮิปโปเครตีส ที่ติดตามมาด้วยเป็นภูตจิ๋วเด็กผู้ชายชื่อปีโป้

ฮิปโปเครตีสบอกว่าอากาเนะคือเจ้าหญิงแห่งสายลมสีเขียว เขามาพาเธอไปแดนมหัศจรรย์วันเดอร์แลนด์เพื่อช่วยราชสำนักที่กำลังจะสิ้นสูญและดินแดนที่กำลังจะตาย

“ชั้นทำไม่ได้” ออกจากปากอากาเนะทันที ฮิปโปเครตีสจึงสวมเครื่องรางหนักคอให้เธอไว้อันหนึ่งแล้วบอกว่าเธอมีเครื่องรางนี้แล้วจะไม่มีวันถอยหลังได้อีก เครื่องรางนั้นถ่วงเธอลงห้องใต้ดินไป

คุณน้าอิจิคว้าเป้ได้วิ่งตามลงไป

จากนี้ไปจึงเป็นการผจญภัยไปเรื่อยๆ ตามขนบหนังแนวนี้ ดินแดนแห่งนี้เคยมีสีสันแต่บัดนี้ซีดจาง กำลังขาดน้ำและกำลังจะตาย พระราชาและพระราชินีเพิ่งสวรรคต เจ้าชายคนเดียวหายไปเหลือทิ้งไว้แค่ตุ๊กตาดีบุกบนเตียงนอน หากเจ้าชายกลับมาไม่ทันราชพิธีหยดน้ำที่บ่อน้ำพิรุณอนันตกาลก็จะเป็นอวสานของสรรพสิ่ง

ฉากหลังของแดนมหัศจรรย์เป็นยุโรป มีตอนหนึ่งที่อากาเนะนั่งคุยกับชายชราในร้านอาหาร ความว่าโลกที่เธอจากมาและแดนมหัศจรรย์นี้น่าจะเป็นโลกคู่ขนาน โลกของอากาเนะเจริญรุ่งเรืองในขณะที่แดนมหัศจรรย์ดูเหมือนจะอยู่กับที่ แผ่นดินสมบูรณ์ ผู้คนสงบสุข “พวกเราอยู่สบายจนไม่รู้สึกทุกข์ร้อนกับอะไร” ชายชราว่า

ดูหนังเรื่องนี้ก็จะสับสนหน่อยๆ ว่าควรฟังเสียงญี่ปุ่นหรืออังกฤษดี พอถึงฉากคนญี่ปุ่นคุยกับคนยุโรปก็จะแปลกๆ ไม่เข้ากัน หรือว่าหนังตั้งใจจะบอกแบบนั้นจริงๆ ญี่ปุ่นผ่านภัยธรรมชาติและสงครามมากมายจนถึงวันนี้เทียบกับยุโรปตะวันตกที่ดูเหมือนอะไรๆ จะดูดีไปหมด

ในแดนมหัศจรรย์มีปีศาจร้ายชื่อซันกู ขายาวเก้งก้างสวมเสื้อคลุมดำใบหน้าเป็นกะโหลกแต่คลุมด้วยหน้ากากจมูกงองุ้ม มันมีผู้ช่วยเป็นปีศาจใส่หน้ากากร่างเล็กๆ ชื่อรอน มันสองนั่งรถหุ้มเกราะทำลายบ้านเมืองไปทั่ว สะสมโลหะจากที่ต่างๆ มาสร้างปืนใหญ่เพื่อเตรียมทำลายบ่อพิรุณอนันตกาลให้พินาศไป ไม่ต้องมีพิธงพิธีอะไรกันอีกแล้ว ทำไมมันถึงต้องทำขนาดนั้น นั่นคือตอนจบ

ระหว่างนั่งดูไม่ได้ให้ความรู้สึกว่ากำลังดูอลิซในแดนมหัศจรรย์ ยกเว้นแต่ตอนพบแมวแล้วถูกผู้พิพากษาแมวเอาคืนครั้งที่อะกาเนะเคยดึงหางแมวเจ็บๆ ตอนต้นเรื่อง

พล็อตตอนท้ายใช้ได้อยู่ครับ เดาไม่ค่อยถูกว่าใครเป็นใครแต่นัยยะคือการเริ่มใหม่ของยุคใหม่นั่นคือยุคเรวะ

หนังจบฉับพลันจนเกือบลุกประท้วงทีวีที่บ้านว่าแล้วพล็อตบอยคอตเพื่อนที่ไม่กลัดที่หนีบผมของแก๊งว่าไง เรื่องดึงหางแมวยังไม่ลืม หรือหนังยาวจนผู้กำกับลืมปมนี้ไปแล้ว

ปรากฏว่าแลนดิ้งกันได้อย่างสวยงามในเอนด์เครดิตครับ •

 

การ์ตูนที่รัก | นายแพทย์ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022