กวีกระวาด/สมพงษ์ ทวี

“กาลเวลาบันทึกปัจจุบัน”

กาลเวลาบันทึกปัจจุบัน

บนถนนสายอดีต

และรอคอยทุกลมหายใจ

อยู่ในห้วงอนาคต

กาลเวลาบอกเล่าความรัก

เช่นเดียวกับที่บอกเล่าสงคราม

มือที่มองไม่เห็นนั้น

โอบกอดชีวิตไว้

มือนั้นเช่นเดียวกัน

จ้องแทงเราด้วยคมมีดของความชิงชัง

มนุษย์ผจญอยู่ในมโนสำนึกของอำนาจ

ถลำลึกลงสู่ทรัพย์สมบัติและเงินตรา

ความสุขสบายกลวงเปล่า

สรรพอัปมงคลนั้นล้วนแลกด้วยเลือดด้วยน้ำตา

แล้วกาลเวลาก็กัดกร่อนสิ้นไป

เพียงเท่านั้น

ในวันเก่าก่อน

และการรอคอย