กวีกระวาด

สุนทราภิรมย์ | กวีกระวาด : ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 23 - 29 กุมภาพันธ์ 2567
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

สุนทราภิรมย์

 

โลกกลมกลมกลมขวดกลมกลมขนมเปี๊ยะ

มีกอเอี๊ยะกอและและปาหี่

ดูคนดูที่ข้างในจิตใจดี

ไม่คิดเล็กจู้จี้ดีที่ใจ

เข้าใจคนเข้าใจโรคโชคและเคราะห์

เผื่อปะเหมาะก็ยังดีฝากผีไข้

เมื่อเจ้ามาตัวเปล่าเปล่าคราเจ้าไป

หนีบสิ่งใดมาด้วยเล่าเมื่อเจ้ามา

อยู่โลกหล้าฟ้าเดียวจิตเกี่ยวข้อง

ควรจิ้มก้องห้วยไร่ใบไม้ป่า

ดูถูกเขาเขาก็รู้ผิดหูผิดตา

ริษยาทั้งที่เจ้าจวนเข้าโลง

ฝากดอกไม้จันทน์มาให้ด้วยใจภักดิ์

ลิงจับหลักกางเกงลิงถอดยิ่งโปร่ง

อยู่ดีดีเหน็บบั้นเด้าเสากระโดง

หมกมุ่นโยงนี่นั่นไม่ฟั่นเฟือน?

เอาเกี้ยมอี๋สักชามไหมงามพร้อม

งามละม่อมทั้งอินทรีย์ไม่มีเหมือน

จะสอยดาวสาวใด ฮึ สายเดือน

เดิมเหมือนเหมือนเอื้องเหนือเหมียนเมื่อใด

เอาความซึ่งมาให้ใจมาฝาก

ซึ้งมากมากซ้อนลังถึงพอนึ่งได้

อนึ่ง เงาของคนขนของใคร

ขนของให้ของรักมักล่อลวง

โลกกลมกลมลมวอยวอยน้ำอ้อยขวั้น

ไม่มีควันไม่มีไฟไม่น่าห่วง

ฝนไม่ตกมิได้ชะช่อชะมวง

ฝีมะม่วงเขาว่าดีกว่าฝีเย็บ! •