สะพานใหม่ | กวีกระวาด : ไพบูลย์ วงษ์เทศ

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

สะพานใหม่

 

ราคาที่ต้องจ่ายหลายโกฏิบาท

ในวงจรแห่งอำนาจผงาดผงะ

ยากแก่การเปลื้องปลดปล่อยลดละ

ให้เจิมนะหน้าทองก็ต้องยอม

กราบโต๊ะหมู่บูชาก้มหน้ากราบ

เหมือนทำบาปมาสักร้อยชาติถ้อยถนอม

เป็นภาวะเวรไต่กรรมไล่ตอม

กัทลีเมื่อสุกงอมหล่นมาเอง

ขนบนำธรรมเนียมขนาดไหน

ผิดด้วยใจหรือว่าคิดผิดแบบเบ่ง

เมื่อปิ๊กบ้านมีความหวังอันวังเวง

พึงนอนเขลงสิวะจ๊ะโรงพะบาล

พยาหุบเนิร์สเนิร์ดเตลิดตลอด

ไฟเขียวไฟน้ำเงินทอดสะพานผ่าน

พระเดชพระคุณบุญญาสาธุการ

เรื่องถึงโรงถึงสานกะพ้อมพร้อม

นอนท่องจำเรือนจรสักท่อนต้น

ท่ามกลางความอลวนปาดกระหม่อม

มึนขมับขยับหัวโยกตัวตรอม

คว้ากระออมชะลอมไหย้ายโรงบาล

นอนโรงแรมจะไม่ดีหวั่นปีศาจ

เสพรสชาติจองจำไม่ฉ่ำหวาน

ทำยังไงดีโหวยควรโอยทาน

หรือร้องโอยโอ๊ยร่านทุรนทุกข์

เรียมทุรัศจึงต้องพลัดจากช่องน้อย

ไปช่องใหญ่ใช่ย่อยสมสนุก

ถอดปาเต๊ะฟิลลิปทองหยิบซุก

บา ล้วนมุกทักษิโณปิโยรส! •