ลักยิ้ม | กวีกระวาด : ในเมือง รักเสรี

อย่าให้ใครลักยิ้มไปจากเจ้า

สมบัติเราเอาให้ใครใช่ไม่ได้

ความกังวลโกรธเกลียดมาเฉียดกราย

ผ่านมาให้ยักย้ายรีบถ่ายเท

 

เพราะพื้นที่ในหัวใจมีจำกัด

ไม่กำจัดความหมองหม่นทนหน้าเบ้

จะเอาที่ที่ไหนไปฮาเฮ

ขมวดคิ้วทั้งเพเสียเวลา

 

ตรมระทมอุดมขมก็จงข่ม

ชุ่มอารมณ์ชื่นหัวใจให้รักษา

คนข้างนอกบอกอย่างไรไม่นำพา

คนข้างในนั้นเริงร่าอย่าบอกใคร

 

คนรักยิ้มใครลักยิ้มอย่าให้ลัก

ข้อหาหนักยักยอกอย่ายอมให้

ของมีค่าคิดมาฆ่ามาคร่าไป

ข้าก็ได้แต่ยิ้มละไมไม่ให้เอ็ง •