กวีกระวาด

ดินแดง | กวีกระวาด : ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 21 - 27 กรกฎาคม 2566
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

ถึงดินแดงดินดีแดงสีชาด?

แผกดินดำดื่นดาษที่ไหนเล่า

ไยว่าดินแดงดีดินสีเทา

หรือลมเย้าหยอกระย้าน้ำฟ้าดิน

ชีวิตเหมือนเลือนหายสายสมร

ทุรัศจรเดินทางไปต่างถิ่น

เล็งแส่ส่ายสายตาเป็นอาจิณ

เมฆเมฆินทร์ม้วนหมายระบายฟ้า

ฝนไม่ตกนกหนูขี้หมูไหล

คนบรรลัยบรรเลงเล่นเหมือนเป็นบ้า

ผู้แพ้พ่ายหายวับไปกับตา

ทรราชชาติหน้าอยู่คง

เฒ่าเสเพลเกเรเกกมะเหรก

มะเหงกเขาทุบตีขยี้ส่ง

ทั้งเข่าศอกเตะตัดขาหมัดตรง

ให้งวยงงสงกาเป็นสากรรจ์

ปวดระบมซมจริตด้วยพิษไข้

นอนตะแคงแยงไหไม่ห้ำหั่น

เอาสตูเป็นสติชำนิชำนัญ

แล้วหยอดคมอารมณ์ขันด้วยด้ามพร้า

เพราะหัวเข่าเชียวหนอป้อยอถอง

เงื้อกระบองหวดกบาลด้วยฌานกล้า

มะละกออยู่กับปากยังอยากปา

ถามเตี่ยป้าน้าอาระอาครบ

ยิ้มแหยแหยบ่นว่าแหมเจ้าคุณทวด

ควรเดาสวดดีกว่าเห็นใจเป็นศพ

เด็ดควรขาดขำขันมหรรณพ

ด้วยยอบแยบแทบสลบเสลดฟุ้ง! •