กวีกระวาด

ลาดพร้าว | กวีกระวาด : ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 23 - 29 มิถุนายน 2566
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ลาดพร้าว

 

จิตที่ฝึกมาดีย่อมปีติ

โดยดำริไม่ต้องฝืนทุกคืนค่ำ

โอ้ชีวิตคิดผ่านการกระทำ

เมื่อใช้กรรมสำเร็จจบเสร็จลง

จะนั่งนอนไม่อดสูดูสง่า

อดข้าวดอกแก้วตาประสาหงส์

หงจินเป่าเคาทูยังอยู่ยง

มีสมพงศ์หงฉีวิชีวิวิธ

พิทยะพระสุเมรุอาจเอนไหว

ชีวาลัยในกับดักอันศักดิ์สิทธิ์

สุริยวงศ์วานบันดาลฤทธิ์

ราวนิมิตพิษฐานมานานช้า

ช้าช้าได้มีดพร้าเข้าดงลึก

ตกดึกดึกดูดีมีทีท่า

เสงี่ยมพบนพรัตน์รัตนา

กาลเวลาเหลือฝืนกล้ำกลืนลง

โลภสิเป็นพาหะกระจะกระจ่าง

ด้วยหลุมพรางลับลวงทะลวงส่ง

ยิ่งโกธะบอกเหตุเจตจำนง

แม้แต่ยงยังรู้อยู่บางยาง

บรรเวกษ์บรรยินเสื่อมสิ้นฤทธิ์

ประกาศิตโดยระยะในระหว่าง

อันอุกอาจอึ้งอ้ำแอบอำพราง

วางนวางค์เพ่งกสิณพูนภิญโญ

ถึงลาดพร้าวไม่เห็นพร้าวมะพร้าวหอม

เหมือนสุกงอมหลุมลาดพร้าวอาจโผล่

เพียงเพลิดเพลินอย่างเท่หลั่งเสโท

โนมโนมอบพระผู้ควรบูชา! •