กวีกระวาด

สำเหร่ | กวีกระวาด : ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 14 - 20 เมษายน 2566
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

สำเหร่

 

สํารวลรื่นชื่นจิตแม้นิดหนึ่ง

คะเนคะนึงรัชนีกรถี่ถ้วน

เถลไถลแรมจันทร์เรียมรัญจวน

ปลูกดอกไม้ในสวนอวลดอกไม้

ฉลักเฉลาเยาวภาต่างพายุ

อ้างคิกขุอาโนเนะเละกันใหญ่

ไปกันย่อยค่อยๆ ชาชินปราชัย

เกิดแต่ตรมระทมไต่ถึงดวงดาว

ถ่อมว่าดวงโชคชะตาถึงคราเคราะห์

แม้สะเดาะมิได้เห็นใครเป็นข่าว

อายุมั่นขวัญชื่นใจยืนยาว

ปลูกมะนาวได้มะพลับกับตะโก

โกกิลาโกวาทั้งปาเปิด

เพียงแอ๊บเสิร์ชอัสสุชลเห็นทนโท่

ถ้วนเท่านึกคึกคักพยัคฆ์โค

ลุแก่โทสะไสร้ย่อมไม่ดี

จรนำจ้ำจรมาตอนแจ้ง

ถูกเขาแกล้งหรือว่าขลุกขลักทุกที่

ระหว่างวารกาลเวลาวักวารี

ศุภมิตรดฤถีสรีรังคาร

เขยื้อนเคลื่อนคืบคลำมาสำเหร่

นานกาเลสุรศัพทขับขาน

เคยมาเยือนย่องขยับนานนับนาน

มาส่งเพื่อนถึงเรือนบ้านนานกาเล

เลือนไปหมดถนนสถลมารคเก่า

เหมือนมึนเมาตรอกถนนระหนระเห

สำเหร่ว่าไม้ผลปะปนเป

ถึงสำเหร่ตาเหล่ โอ้ เวลา! •