ถ้อยคําเร่ร่อน | กวีกระวาด : รอนฝัน ตะวันเศร้า

ถ้อยคําเร่ร่อน | กวีกระวาด : รอนฝัน ตะวันเศร้า

 

ใช้ชีวิตดั่งถ้อยคำที่กำลังเร่ร่อน

ท่ามกลางโลกที่ความคิดเบียดเสียด

สร้างชุมชนแออัดขึ้นกลางอากาศ

มีแค่ถ้อยคำเถื่อนๆ ของฉัน

ที่กำลังเดินทางไร้จุดหมาย

มุ่งหน้าไปเรื่อยๆ

ทิ้งห่างเสียงหัวเราะเฮฮา

และการสรวลเสอันโหวกเหวก

ดวงตะวันคล้อยต่ำสู่ความเงียบ

และถ้อยคำที่จะพักตรงริมทาง

ถนนเริ่มมืดและกลางคืนก็เริ่มบ้าใบ้

ฉันจุดไฟจากกองฟืน

เริ่มต้นการถกเถียงกับตัวเอง

จนกว่าจะหลับ

 

ถ้อยคำที่กำลังเร่ร่อน

ไม่มีบรรทัดสุดท้ายหรอก

ไม่มีจุดไข่ปลา

ไม่มีการวางปากกา

เรื่องราวเริ่มต้นกระจัดกระจาย

ณ ตรงนี้ •