กวีกระวาด

สวรรคโลก | กวีกระวาด : ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ภาพประกอบ : ถนนสวรรคโลก / เจ้าของภาพ : Phoebus 28 / commons.wikimedia.org
ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 21 - 27 ตุลาคม 2565
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

สวรรคโลก

 

ชะลอลงโลกหล้าสาคเรศ

เป็นแนวเขตขัณฑรักษ์เพียบทักษา

คนเดินดินกินกามเกียรตินำพา

เลิศล้ำกว่ากฎบัตรระบัดโกง

ไม้โกงกางกุงเกงใส่เก้งก้าง

อาจอ้างว้างนั่งถองในห้องโถง

ระโยงระยางยุ่งเหลือนั่งเรือโยง

คันศรโก่งคมศรทอดถอนใจ

มีทิฐิมานะไม่ประกาศ

มิจฉาอาจอวดเบ่งวังเวงไฉน

เพียงมู่ไร้ไม่รู้หมวดหมู่ไร

พอเดาได้ถ้าไม่เข้มก็เค็มนัก

คณิกาคณากรวิกระริก

ด้วยโสตศอนาสิกมุสิกศักดิ์

วราหะอิงฟ้าวายุภักดิ์

อย่าปล่อยมือร้องทักราวรักแท้

และรักแร้มิใช่รักของนักรบ

ชูสง่าห้อยสงบเพราะความแก่

ม้อดนักรักเดฟรู้ผู้ดูแล

หงายแหงแก๋ทศวรรษการจัดวาง

เป็นเพลาเวลาของยาจก

วณิพกเห็นขันสวรรค์ว่าง

ไต่ตะกายไม่รู้ทิศปีนผิดทาง

ไปโผล่ข้างงิ้วรายแทบตายชัก

ว่าชักเอยชักส้าวมะนาวขม

ด้วยกินกามเกียรติเป็นปมจึงจมปลัก

วนเวียนรักร้างไร้และไม่รัก

ที่สุดวักน้ำทะเลถูกเททิ้ง! •