กวีกระวาด

ไพบูลย์ วงษ์เทศ

 

บางกอกน้อย

 

ไปกินเหล้าเมามายซำบายหรือ

เพียงยึดถือความเห็นตนเป็นใหญ่

ด้วยดื่มดวดเพลินจิตเผลอติดใจ

ติดเมรัยกำจายฤทธิ์ติดสุรา

บวกภาษีอากรขนอนขนบ

เพื่อนก็หลบญาติไม่มีเมียหนีหน้า

กลุ้มเกินกลัดฟัดเหล้าเผาเงินตรา

กู้หนี้ยืมสินภาระหนี้ล้น

ชนชั้นล่างข้างฝาชีพาฝัน

โพระดกนกเขาขันขยันบ่น

จนแล้วเครียดกินเหล้าเมาแล้วจน

เวียนวกวนเนื่องกรรมเวรคร่ำครวญ

เป็นปัญหาสังคังสังคะตืด

สูดดมสืดครกสากทุกภาคส่วน

ยิ่งดึกดื่นแรมจันทร์ยิ่งรัญจวน

เป็นกระบวนทัศน์กระบิดกิตติกรรม

กรรมกรประพันธกรกรกนก

ยาลูกกลอนยาจกต้อยตกต่ำ

หกคะเมนตีซีลอนฉะอ้อนคำ

ถลอกถลำหยำเปเวทนา

นั่งรถลัดเลาะออกบางกอกน้อย

ไปล่เหม่อลอยโพล้งหนูครูสง่า

ในสังคมสมมุติฐานเลศมารยา

อย่าก่นด่าด้วยรักมากนักเลย! •