การปรากฏขึ้นของพรรคอนาคตใหม่ในสมรภูมิเลือกตั้งเมื่อเดือนมีนาคม 2562 สร้างความแตกต่างอย่างสูงกับพรรคการเมืองอย่าง พรรคพลังประชารัฐ พรรคประชาธิปัตย์

เราได้สัมผัสบทบาทของ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ นายปิยบุตร แสงกนกกุล ตลอดจน น.ส.พรรณิการ์ วานิช

มีกลิ่นอายเหมือนการปรากฏตัวของพรรคไทยรักไทยเมื่อปี 2544 มีกลิ่นอายเหมือนการปรากฏตัวของพรรคพลังใหม่ พรรคสังคมนิยมแห่งประเทศไทย เมื่อปี 2518

ขณะเดียวกัน การปรากฏตัวของ นพ.ชลน่าน ศรีแก้ว และการ เข้ามาของ น.ส.แพทองธาร”อุ๊งอิ๊ง”ชินวัตร ผ่านที่ประชุมใหญ่พรรค เพื่อไทยเมื่อวันที่ 28 ตุลาคมก็ก่อให้เกิดอาการ”บิกแบ็ง”การเมือง

ไม่เพียงแต่เป็นการ”รีแบรนด์”ให้กับพรรคเพื่อไทยอย่างชนิดเป็นการถอดรูป หากที่สำคัญก็คือ การนำเอาพลัง”คนรุ่นใหม่”เข้ามา

ขอให้พิจารณาจากตำแหน่งของ น.ส.แพทองธาร ชินวัตร

เป็นตำแหน่งที่ปรึกษาในด้าน”การมีส่วนร่วม”และ”นวัตกรรม”นี่ย่อมเป็นการประสานการเมืองเข้ากับวิธีวิทยาใหม่แห่งการบริหาร

 

การมาของ นพ.ชลน่าน ศรีแก้ว กับ น.ส.แพทองธาร ชินวัตร ก่อให้เกิดการคาดหมายไปตามแต่ละมุมมองและจุดยืนทางการเมืองของแต่ละฝ่าย แต่ละคน

บ้างก็มองว่าเป็นกระสวนเก่าเหมือนกับในยุคของ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร สะท้อนความเคยชินของ นายทักษิณ ชินวัตร

บ้างก็มองว่าเป็นการปรับแต่งโครงสร้างใหม่เพื่อต่อสู้กับการทะยานอย่างฉับไวของพรรคก้าวไกลอันต่อยอดความสำเร็จมาจาก พรรคอนาคตใหม่

เหมือนกับจะทำให้การต่อสู้ระหว่างพรรคเพื่อไทยกับพรรคก้าว ไกลทวีความแหลมคมและเร่งการแตกหักเร็วขึ้น 

ทั้งๆที่ในความเป็นจริงคือการร่วมเดินไปบนหนทางเดียวกัน

 

หากในแง่”รุ่น”ต้องยอมรับว่า  นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ร่วมสมัยอย่างยิ่งกับ น.ส.แพทองธาร ชินวัตร และสามารถเชื่อมประสานกับ นพ.ชลน่าน ศรีแก้ว ได้อย่างเนียนนุ่ม

รากฐานอาจเหมือนกัน แต่ในความเหมือนก็มีความต่าง

เป็นความต่างที่ฐานของพรรคเพือไทยแข็งแกร่งมั่นคงในขอบเขตทั่วประเทศ ขณะที่ก้าวไกลซึมลึกไปในกลุ่มคนรุ่นใหม่

และดำรงอยู่ในจุดแห่งการต่อสู้”ร่วม”อย่างทรงพลัง