กวีกระวาด

อาถรรพ์สวาท | กวีกระวาด

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 3 - 9 พฤษภาคม 2567
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

อาถรรพ์สวาท

 

สรรพทุกข์สรรพโศกทั้งโรคสรรพ

ป่วยก็หายไข้ไม่ทับระดูไข้

เมนส์ไม่มีมิมีเมรุไม่เป็นไร

แม้หลีไป๋พุชกิ้นไม่ปีนเกลียว

ศิษย์สำนักเส้าหลินแผ่นดินสูง

เรือทักโบ๊ตลากจูงไม่มีเอี่ยว

ปรัชญายาใจเจียวไข่เจียว

ผู้โดดเดี่ยวมิได้ดัดแปลงปรัชญา

มีชีวิตไปวันวันอย่างนั้นหรือ

เจ้าคำลือนุ่งลมไม่ห่มผ้า

จิตเป็นนายกายหรือเลื่องฦๅชา

รับใช้กายาสิ้นอจินไตย

อมฤตกิจวัตรวัฏฏะจาก

เสือลำบากลำบนคำรณไฉน

ยันสีฟ้ายาฟรีโรงสีไฟ

มั่วเข้าไปร้องมอมอเดี๋ยวก็มึน

สรุปป่วยหรือไม่ป่วยตากกล้วยตาก

อยู่อย่างอยากหยากไย่ย่อมไข้ขึ้น

เรื่องกล้วยกล้วยไม่กินเหล้ายากเมามึน

เขาว่ากึ๋นอยู่ที่ชฎาละคร

ล้วนกรีดกรายแผกขั้วสวมหัวโขน

ไม่รู้หมู่จ่าโจรฤลุงจ้อน

จิตเจรียงเจียงเชียงเวียงอมร

ดูอ้อนแอ้นแขนอ่อนลักขณา

เป็นองค์อินทร์หรือนารายณ์ไล่อสูร

ละครดีทั้งอาดูรทั้งก่นด่า

ทั้งเดินหมากตบตีขยี้ตา

นายโรงบ้าเฝ้าระวังอยู่หลังโรง! •