สัมผัสอารมณ์ในทางสังคมต่อกรณีน้อง “เฌอปรางค์” ไปถ่ายรูปเรียงเคียงข้าง กับ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ในทำเนียบรัฐบาลแล้วก็ทั้งเห็นใจและเข้าใจ

เห็นใจทั้งคนที่ “ชมชอบ” เห็นใจทั้งคนที่”หงุดหงิด”

เข้าใจในความอ่อนไหวของบรรดา”โอตะ” หรือแม้กระทั่งคนนอกแวดวง “โอตะ”

เพราะทุกคนล้วนเป็น “ปุถุชน”

ความเป็น”ปุถุชน”นั้นเองทำให้จำเป็นต้องมีการนำน้อง”เฌอ ปรางค์” เข้าไปในทำเนียบรัฐบาล และความเป็น”ปุถุชน”นั้นเองที่ผลักไสให้น้อง”เฌอปรางค์”จำเป็นต้องปฏิบัติตาม

นี่คือกลไกทาง “การตลาด” นี่คือกลไกของการตลาดอันแอบอิงอยู่กับ “การเมือง”

 

อย่าไปหงุดหงิดกับกรณีของน้อง”เฌอปรางค์”เลยขอให้นึกถึงบทสรุป 1 อันมาจาก”โกวเล้ง”ก็แล้วกัน

“ยุทธจักรไม่เป็นตัวของตัวเอง”

เป็นบทสรุปจากความจัดเจนของคนที่อยู่ในแวดวงบู๊ลิ้มที่ต้องหลั่งเหงื่อและหลั่งเลือดเลียคมดาบ คมกระบี่

มองไปยังยุทธจักร”การเมือง”ก็เป็นเช่นนี้

ยิ่งมองไปยังยุทธจักร “การตลาด” ที่น้อง”เฌอปรางค์”เข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยยิ่งมากด้วยความละเอียดอ่อน

“เฌอปรางค์”เป็นเพียง”องคาพยพ”น้อยๆ

เธอมีสังกัดเหมือนนักการเมืองมีพรรคการเมือง เหมือนจอมยุทธ์มีสำนักที่จะต้องขึ้นต่อ

นั่นจึงขึ้นอยู่กับกฎและวินัยของ”สำนัก”และ”เจ้าสำนัก”

เมื่อเป็นความต้องการของ”ทำเนียบรัฐบาล”มีหรือที่ต้นสังกัดของน้อง”เฌอปรางค์”จะปัดปฏิเสธได้

จำเป็นต้อง”เข้าใจ” จำเป็นต้อง”เห็นใจ”

 

อย่าลืมเป็นอันขาดว่าน้อง”เฌอปรางค์”อยู่ในพรมแดนแห่งธุรกิจบันเทิง เป็นส่วนหนึ่งของ”ทุนวัฒนธรรม”

ยากเป็นอย่างยิ่งที่จะหนีไปพ้นจากกรอบของ”การเมือง”

ลองศึกษาตอน”พันธมิตร”กู้ชาติ ลองศึกษาตอน”มวลมหา ประชาชน”ชัตดาวน์ กับการไปปรากฏตัวของดาราและนักร้องถามว่าเป็นไปอย่างอิสระเสรีจริงหรือ

คำตอบจาก 2 กรณีนั้นก็คือคำตอบจาก”เฌอปรางค์”