ถ้าต้องตั้งคำถามผ่านสิ่งสมมุติขึ้นมาสักหนึ่งคำถาม

ถ้าเรามีเวลาเป็นของตัวเองและเงินไม่ใช่ตัวปัญหา เราจะอยากเดินทางไปที่ไหนกันบ้าง

เป็นคำถามเดียวที่อาจมีคำตอบนับล้านของสถานที่ที่อยากจะไป

เพราะเมื่อคนเราไม่เหมือนกัน สมเหตุสมผลแล้วที่จะมีจุดหมายปลายทางต่างกันออกไป

ปลายทางของใครบางคนอาจเป็นสถานที่แปลกใหม่ ที่ๆ ไม่เคยไปถึงมาก่อน หรืออาจเป็นที่ไหนสักแห่งที่เคยไปมาแล้ว และอยากกลับไปอีกครั้งซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยไม่รู้เบื่อกับการที่จะไปถึง หรือใครอีกหลายคนอาจจะเป็นอ้อมกอดอันยิ่งใหญ่แห่งขุนเขา หรือแม้แต่อ้อมกอดเล็กๆ ของใครสักคน สถานที่ที่จะทำให้รู้สึกความอบอุ่นและดีต่อใจเสมอ

ในยามที่ฤดูกาลแห่งความเหน็บหนาวของชีวิตเข้ามาเยือน

 

นานมากแล้วที่ผมไม่ได้เดินทางท่องเที่ยวด้วยการขี่มอเตอร์ไซค์ออกต่างจังหวัด

เมื่อความรู้สึกอยากตะลอนทัวร์หวนกลับมาชวนอีกครั้งในแบบที่ไม่ต้องจินตนาการถึง จึงเลือกเส้นทางที่จะไม่ปฎิเสธใจตัวเอง กับการไปเยือนจันทบุรี

เพราะทางมันยาวต้องไปอีกไกล จาก กทม. ถึงเมืองจันท์ การไปคนเดียวในแบบไม่เดียวดาย เพราะได้บรรยากาศระหว่างทางเป็นเพื่อนร่วมทาง มุ่งหน้าไปเรื่อยๆ ฝ่าสายลมและแสงแดด ให้ได้เพลินๆ จนลืมความใกล้ไกล

การได้ขี่ผ่านวิวสวยๆ จากสองข้างทาง ถึงแม้จะผ่านหูผ่านตาไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็จะมีอยู่บ้างกับความสวยงามในบางสถานที่ของสองข้างทางที่ไม่เคยผ่านไปจากความทรงจำ

บางจุดที่ได้จอด กับการได้เห็นสภาพแวดล้อมที่แลกมากับการเดินด้วยตัวเอง กับการจอดแวะได้ตามใจหวัง วิวสวยๆ ระหว่างทาง ยังวนเวียนอยู่ในความรู้สึก ความเหนื่อยล้าจากการเดินจางคลายหายไป

ด้วยเสียงคลื่นและแรงลมบนจุดยืน ที่นานๆ มาครั้ง

ระหว่างทางที่มาไกลพอควร เริ่มรู้ได้ว่า “บางครั้งจุดหมายของการเดินทาง อาจไม่ใช่ปลายทางที่จะไปถึง”

จากจุดเริ่มต้นที่มุ่งหน้าไป “ระหว่างทางอาจเป็นมากกว่าแค่ทางผ่าน” ถ้าไม่รีบร้อนจนเกินไปนัก ระหว่างทางเราอาจได้พบกับจุดชมวิวและเรื่องราวจากสองข้างทาง

ได้เห็นกับสิ่งที่ผ่านตา แต่จะไม่ผ่านหายไปจากใจ

ระหว่างทางกับการ “หลงลืมตัวเองท่ามกลางสถานที่และผู้คน” การนำพาตัวเองเดินทางมาจากอีกแห่ง จากแหล่งที่เคยอยู่ อาจทำให้รู้ว่าเราเป็นเพียงส่วนหนึ่งที่เล็กมากๆ บนโลกกว้าง และจะยินดีเสมอที่จะ “เป็นเพียงผู้ที่ผ่านมาและจะผ่านไป” ช่วงเวลาของการใส่ใจตัวเองน้อยลง

หากแต่สิ่งที่จะสำคัญมากกว่าคือ “การได้เรียนรู้สิ่งที่ยิ่งใหญ่จากผู้คนที่เราได้พบเจอและได้พูดคุยเพียงเล็กน้อย”

“การเดินทางจะจบสวยด้วยของฝาก” ของฝากที่ไม่ใข่ข้าวหลามจากหนองมน แต่หากเป็นภาพถ่ายในช่วงท้ายของวัน ก่อนพระอาทิตย์จะลาลับขอบฟ้า

ภาพถ่ายที่ไร้คำบรรยาย เพราะในท้ายที่สุดคงต้องปล่อยให้ภาพเล่าเรื่องด้วยตัวมันเอง ผ่านความรู้สึกระหว่างทางที่ต่างกันไปของแต่ละคน

ขอบคุณมากมายครับ

 

เอกภาพ | พิชัย แก้ววิชิต

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022