เรื่องสั้น | วัชรินทร์ จันทร์ชนะ

ฝันประหลาด

 

เมื่อคืนผมฝันประหลาด หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูปฏิทินตรงกับวันหวยออก อากาศร้อนและฝุ่นควันมลพิษทำให้นอนไม่สบายตัว คงเอามาตีเป็นเลขไม่ได้

ฝันซ้ำไปซ้ำมา ครึ่งหลับครึ่งตื่น พอจะจับประเด็นได้ว่าฝูงตัวเงินตัวทองย้ายที่หากิน จากบ่อขยะหนึ่งไปอีกบ่อขยะหนึ่ง ยกขบวนตามกันเป็นพรวน มีกัดกันระหว่างทางบ้าง ขวางทางสัญจรของผู้คน รถต้องจอด และขวางทางที่ผมต้องขับรถไปทำงาน

“ยั้วเยี้ยเต็มบ้านเต็มเมือง”

“เมื่อไหร่มันจะสูญพันธุ์”

เสียงชาวบ้านสองข้างทางในความฝันยังจำได้ดี

ผมตื่นสายกว่าปกติ เพราะได้มาหลับสนิทตอนใกล้สว่าง ตอนขับรถออกจากบ้านก็พยายามสังเกตสองข้างทางในความฝันเมื่อคืน ไม่เห็นมีตัวเงินตัวทอง มีเพียงป้ายเปิดตัวว่าที่ผู้สมัคร ส.ส.ของพรรคการเมืองต่างๆ แย่งเสาไฟฟ้าและต้นไม้กันจนไม่มีที่ว่าง บางป้ายบังป้ายจราจร

รางวัลสำหรับคนตื่นสายคือรถติด ไม่มีที่จอด และเข้าทำงานสาย

 

เรื่องประหลาดยิ่งกว่าความฝันเมื่อคืน หน้าฟีดข่าวมีแต่เรื่องตัวเงินตัวทองกลบพื้นที่ข่าวรัฐบาลจะยุบสภา

รวบพ่อค้าตัวเงินตัวทองรายใหญ่ชำแหละส่งขายร้านอาหารป่า บางข่าวบอกว่าเอาไปทำลูกชิ้นปลา

ประเด็นเอาไปทำอะไรไม่สำคัญ แต่ทำไมมาประจวบเหมาะกับความฝันเมื่อคืน ถ้าอ่านข่าวแล้วเก็บไปฝันคงไม่มีอะไรผิดปกติ แต่นี่ฝันก่อนที่จะมีข่าว

หรือว่าตัวเงินตัวทองพวกนั้นมาเข้าฝัน หรือพวกมันต้องการสื่อสารอะไรถึงผม

บ้าไปแล้ว เป็นไปได้ยังไง ผมบอกตัวเอง

ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว

 

พักกลางวันระหว่างยืนรอพนักงานส่งอาหารหน้าสำนักงาน แม่ค้ามาขายล็อตเตอรี่ ทำให้ผมคิดถึงเรื่องตัวเงินตัวทองขึ้นมาอีกครั้ง มองล็อตเตอรี่ผ่านๆ แล้วส่ายหน้า

“ฝันเห็นเหี้ย” ผมบอก

“ตัวเงินตัวทอง แสดงว่าจะมีโชค มีเงินมีทองค่ะ” แม่ค้าบอก

“ฝันเหี้ยๆ จะเป็นเงินทองได้ยังไง” ผมคิดในใจ

เมื่อพนักงานส่งอาหารมาถึง แม่ค้าก็เลิกสนใจผม เดินไปขายคนอื่น

ช่วงบ่ายผมเปิดเฟซบุ๊กติดตามข่าวตัวเงินตัวทองเป็นระยะ บางข่าวบอกว่าเอาหนังไปทำหนังปลากรอบ ซึ่งผมคิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้ เขาน่าเอาไปทำพวกเครื่องหนังมากกว่า

สี่โมงเย็น หน้าเฟชบุ๊กมีแต่คนโพสต์ ” 5 5″ บางคนโพสต์ “5 5 5”

เลื่อนดูไปเรื่อยๆ จนทราบว่าล็อตเตอรี่เลขท้ายสองตัวงวดประจำวันที่ 1 มีนาคม 2566 ออก 55

55 ทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่า คือ เหี้ยๆ

เหี้ยๆ คือ 55

เหี้ยมี 4 ขา บวกกับหางเป็น 5

หวยออกแล้วแก้ง่ายเหมือนที่ใครๆ บอก

 

ผมปวดหัวตลอดเวลา ปวดไม่มาก แค่รู้สึก รู้สึกว่าอะไรในหัวไม่ปกติ ไม่ปกติตั้งแต่ฝันเห็นตัวเงินตัวทอง

เหี้ยๆ คือ 55

เหี้ยมี 4 ขา บวกกับหางเป็น 5 รวมหัวด้วยต้องเป็น 6

ทำไมเหี้ยๆ ถึงไม่ 66

พวกเหี้ยมันชอบโกหก มันต้อง 66

ผมคิดเรื่องพวกนี้ตลอดเวลา ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว

 

ผมฝันประหลาดอีกคืน แต่ไม่เท่าคืนก่อน ซอยเข้าบ้านรถติด ทุกครั้งที่รถติด ว่าที่ผู้สมัคร ส.ส. จะหัวเราะเยาะเย้ยผม

“ฮ่า ฮ่า”

หันไปทางไหน มองป้ายไหนก็มีแต่เสียงหัวเราะ “ฮ่า ฮ่า”

หัวหน้าพรรคการเมืองหนึ่งเดินออกมาจากป้ายมาที่รถ เคาะกระจก ผมลดกระจก เขาโผล่หน้าเข้ามาในรถ และบอกผมว่า “เหี้ยๆ คือ 5 5 ไม่ใช่ 6 6”

จากนั้นทุกป้ายก็หัวเราะ และส่งเสียงพร้อมกัน “เหี้ยๆ คือ 5 5 ไม่ใช่ 6 6”

และผมตกใจตื่น

จะพูดว่าตกใจตื่นก็ไม่ถูก ต้องเรียกว่าผมพยายามจะตื่นมากกว่า เพราะผมรู้ว่ามันคือความฝัน ผมฝันแบบรู้ตัวว่ากำลังฝัน

เมื่อผมหลับ ก็ฝันซ้ำๆ แบบเดิม แต่เสียงหัวเราะเยาะเย้ยยิ่งดังและกิริยาท่าทางน่าเกลียดสยดสยองกว่าเดิม ผมลุกขึ้นเปิดไฟ และไม่อยากนอนต่อ

ผมเอาหมอนรองหลังนั่งพิงหัวเตียง ผมเปิดโทรศัพท์ ดูเฟซบุ๊ก เลื่อนหน้าจอไปเรื่อยๆ จนเผลอหลับ และตื่นเพราะมีเสียงมากระซิบข้างหูว่า “เหี้ยๆ คือ 5 5 ไม่ใช่ 6 6”

ดูเวลา 5.55 น.

 

ผมไม่มีสมาธิทำงาน ไม่อยากทำอะไร เดินไปเดินมา จนครบวัน

โชคดีอยู่บ้างที่เจ้านายไม่อยู่ ข้าราชการถ้าเจ้านายไม่อยู่คือไม่มีงาน

พูดถึงเรื่องงาน งานของผมไม่ได้บำบัดทุกข์ บำรุงสุขของประชาชนหรอก แค่เร่งใช้งบประมาณให้หมดๆ แต่ละไตรมาสและสร้างภาระให้ประชาชน บางครั้งผมรู้สึกว่ายิ่งขยันเหมือนยิ่งทำบาป ยิ่งข้าราชการตำแหน่งยิ่งสูงยิ่งห่างไกลประชาชน เป้าหมายแรกคือการรักษาเก้าอี้ หาเงินจ่ายให้นายเพื่อรักษาเก้าอี้ แต่ละปียอดต้องถึงเป้า นายจ่ายให้นักการเมืองอีกที นักการเมืองจ่ายให้ใครอีกไม่รู้ อาจมีเศษเงินมาให้ประชาชนบ้างก็ตอนซื้อเสียง หรือเกณฑ์คนไปร่วมกิจกรรมทางการเมือง เช่น ไปคอยต้อนรับ ชูป้าย ฟังปราศรัย หรือไม่ก็ไปรอกระทืบคนเห็นต่าง

หลังเลิกงานผมไปร้านขายยา บอกเภสัชกรสาวที่น่าจะเพิ่งเรียนจบว่าปวดหัว นอนไม่ค่อยหลับ ไม่ได้บอกอะไรนอกจากนั้น เธอแนะนำพวกยาบำรุง วิตามินช่วยให้นอนหลับ ผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร ยาแผนโบราณ แต่ผมปฏิเสธ บอกว่าต้องการแค่ยาแก้ปวดหัว เธอจัดยาให้ ผมจ่ายเงิน

เธอบอกผมว่า “เหี้ยๆ คือ 5 5 ไม่ใช่ 6 6”

ผมไม่กล้ากินยา ใครจะกล้ากิน เภสัชกรพูดแบบนั้น เธอคงไม่ปกติ เธอต้องเป็นอะไรกับพวกเหี้ยนั่น

ไม่งั้นเธอคงไม่บอก “เหี้ยๆ คือ 5 5 ไม่ใช่ 6 6”

 

ผมทนปวดหัวและฝันเรื่องตัวเงินตัวทองอยู่เป็นอาทิตย์ แต่ละคืนฝันหลายเรื่อง หลังๆ เรื่องราวสนุกตื่นเต้นจำได้บ้างไม่ได้บ้าง บางความรู้สึกก็เหมือนได้อยู่ในหนังผจญภัย บางทีก็เหมือนหนังสยองฝัน

ความฝันเหมือนหนังเรื่องหนึ่งที่สมองเขียนบทและเราเป็นนักแสดง

คืนหนึ่งผมฝันว่า ลูกเหี้ยตัวเล็กๆ ไล่ทำร้ายพ่อแม่ ในฝันผมรู้ว่ามันเป็นพ่อแม่กัน ผมเดาว่าลูกเหี้ยเมายาอาละวาด หรือไม่คงขาดยา

คืนหนึ่งผมฝันว่าไปร่วมงานเลี้ยงโต๊ะจีนของพรรคการเมือง นักการเมืองหลายคนผมคุ้นหน้าคุ้นตา ทั้งเห็นจากข่าว และรูปติดเสาไฟฟ้าและต้นไม้ที่ผมขับรถผ่านทุกวัน บนโต๊ะมีแต่เนื้อเหี้ยหลายเมนู เนื้อขาวสะอาด จัดใส่จานสวย ดูน่ากิน แต่รู้ว่ามันคือเนื้อเหี้ย ผมไม่กล้ากิน

มีหลายคนยื่นมือสกปรกดำๆ หยิบเนื้อพวกนั้นเข้าปาก

 

ผมสังเกตอาการปวดหัวเริ่มหนักขึ้น และฝันแทบตลอดทั้งคืนจนสมองไม่ได้พักผ่อน จึงตัดสินใจไปโรงพยาบาล

หลังทำทะเบียนประวัติ พยาบาลผิวขาวอวบ อายุน่าไม่เกินสามสิบบอกให้ชั่งน้ำหนักและวัดความดัน

น้ำหนักลดลงมากจนผมตกใจ เหลือ 55 กิโลกรัม

พยาบาลบอกว่าความดันสูง ผมไม่ได้สนใจตัวเลข แต่เดาว่าคงไม่พ้นเลข 55

พยาบาลบอกให้ผมไม่นั่งรอที่หน้าห้องตรวจหมายเลข 5 และบอกผมว่า “เหี้ยๆ คือ 5 5 ไม่ใช่ 6 6”

 

หมอผู้ชายอายุน่าจะสามสิบต้นๆ รุ่นราวคราวเดียวกับผม ผิวคล้ำ สวมแว่นตาดำ

ครั้งแรกในชีวิตที่ผมเห็นหมอสวมแว่นตาดำตรวจคนไข้

“หมอครับ เหี้ยๆ คืออะไร” ผมถามหลังจากยกมือไหว้และนั่งลง

“เหี้ยๆ คือ 5 5 ไม่ใช่ 6 6” หมอตอบ

หมอต้องบ้าแน่ๆ ผมคิดในใจ

“เหี้ยๆ คือ 5 5 ไม่ใช่ 6 6 และผมไม่ได้บ้า” หมอบอก

หมออ่านความคิดผมได้

“ผมอ่านความคิดคุณได้”

หมอคงรู้ว่าจะรักษาผมยังไง ผมถามโดยไม่ต้องเอ่ยปากพูด

“มีสองวิธี ให้ยากับผ่าตัด”

ให้ยาก็เลี้ยงไข้ ผ่าตัดก็รักษาให้หายขาด แต่ผมคิดว่าหมอส่วนใหญ่ชอบเลี้ยงไข้

“ไม่มีหมอคนไหนอยากเลี้ยงไข้ พวกเลี้ยงไข้ไม่ใช่หมอ”

จริงของหมอ ประเทศนี้มีหมอปลอมๆ ครูปลอมๆ คนปลอมๆ เยอะ นักการเมืองพอเป็นรัฐมนตรีกระทรวงสาธารณสุขเขาก็เรียกหมอนำหน้า หมอนั่น หมอนี่ หมอ… ไม่พูดดีกว่า พอมาเป็นรัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการก็เรียกครูนำหน้า เป็นหมอเป็นครูกันโดยไม่ต้องเรียน แถมมีอำนาจมาสั่งหมอสั่งครูจริงๆ อีก

“ยังมีคนที่เป็นหมอ เป็นครู เป็นพยาบาลง่ายกว่านั้น แค่ไปแอบขโมยสอยชุดคนข้างบ้านแล้วเอามาแต่ง สร้างคอนเทนต์ สร้างสตอรี่ โอนลี่แฟน ขายภาพ ขายคลิป”

“5 5” ผมเผลอหัวเราะ แสดงว่าหมอชอบดูเว็บโป๊

บางคนเอาชุดผู้ใหญ่บ้านแล้วมาใส่แล้วบอกว่าเป็นครู ผมบอกหมอในใจ

“5 5” หมอหัวเราะ

การคุยกับหมอทำให้ผมอาการดีขึ้น ผมออกจากโรงพยาบาลโดยที่หมอไม่ได้จ่ายยา หมอบอกว่า ถ้ามีอาการให้มาพบหมอได้ตลอดเวลา ไม่ได้ให้บัตรนัด แต่ก็ไม่ลืมที่จะย้ำกับผมว่า “เหี้ยๆ คือ 5 5 ไม่ใช่ 6 6”

 

ผมกลับไปโรงพยาบาลอีกครั้ง ตั้งใจจะพบหมอคนเดิมเมื่อสามวันก่อน ถามเจ้าหน้าที่ ถามพยาบาล ไม่มีใครรู้จักหมอคนนั้น ถามหาพยาบาลคนเดิมก็ไม่มีใครรู้จัก

ผมยังฝันเหมือนเดิม แต่เริ่มรู้สึกสนุกกับความฝัน และรู้วิธีการรับมือกับมัน

วันนี้ผมตื่นเช้ากว่าปกติ ขับรถผ่านหน้าตลาดสด เห็นพระรูปหนึ่งยืนรอรับบิณฑบาตอยู่ ผมจึงเลี้ยวหาที่จอด แวะซื้อข้าวและแกงสองถุงใส่บาตร

เอาของใส่บาตรแล้วยกมือไหว้

พระสวดให้พรและบอกผมว่า “เหี้ยๆ คือ 5 5 ไม่ใช่ 6 6” พร้อมแลบลิ้นยาวๆ สองแฉกเลียปาก •

 

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022