ลักหลับ ความอีโรติกในวรรณคดีไทย

ญาดา อารัมภีร
"พลายแก้วเข้าห้องนางพิม" จิตรกรรมฝาผนังเล่าเรื่องขุนช้างขุนแผนที่ระเบียงคดรอบวิหารหลวงพ่อโต วัดป่าเลย์ไลยก์ จังหวัดสุพรรณบุรี เขียนโดย เมืองสิงห์ จันทร์ฉาย

พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน อธิบายคำ ‘ลักหลับ’ ว่า ลักลอบร่วมประเวณีขณะที่ผู้หญิงนอนหลับ

มีวรรณคดีเล่าถึง ‘ลักหลับ’ อยู่บ้าง เสภาเรื่อง “ขุนช้างขุนแผน” ตอนขุนแผน พลายงามจับพระเจ้าเชียงใหม่ ยามสามหลังร่ายมนต์สะกด สองพ่อลูกขี่คอกุมารทองโจนข้ามกำแพงเมืองโดยไม่มีใครเห็น พระราชฐานชั้นในมีแต่หญิงล้วนๆ แค่นางพระกำนัลยามหลับใหลก็ตรึงใจผู้บุกรุกจนยากละสายตา

“อเนกแน่นล้วนแสนสุรางค์ราช ต้องอาคมล้มกลาดเป็นหลั่นหลั่น

ดูงามถ้วนล้วนเหล่าพระกำนัล ผิวพรรณพึงชมสมสะคราญ

ผ้าผวยเทพประนมห่มนอน ฟูกหมอนเสื่อสาดสะอาดสะอ้าน

กลิ่นฟุ้งมุ้งแพรแลละลาน พนักงานต่างต่างทุกอย่างไป”

จากนางพระกำนัลระดับห่มผ้าผวยนอนเสื่อ เข้าสู่ชั้นสองของพระสนมห่มแพรเพลาะ นอนที่นอนกำมะหยี่ รุ่นใหญ่แล้วก็จริงแต่ยังผุดผ่องต้องตา บรรดาพระสนมต้องอาคมนอนหลับสารพัดท่าก่อกวนหัวใจคนหนุ่มอย่างพลายงามให้เต้นไม่เป็นจังหวะ

“พระสนมล้มหลับระเนนใน ล้วนวิไลเลิศล้ำดูสำอาง

ละม่อมเหมาะเพลาะกรอมหอมห่ม บ้างเปิดนมขาวช่วงอล่างฉ่าง

ดูสองแก้มแจ่มเจียนผิวมะปราง ล้วนแต่อย่างสาวใหญ่ไว้ท่วงที

สนิทนิ่งเหนือหมอนที่นอนนาง ดูสำอางอ่อนสะอาดลาดกำมะหยี่

มุ้งน้อยน้อยห้อยพู่ประตูมี ล้วนแพรบางต่างสีดูสมทรง”

 

เมื่อขุนแผน พลายงามเข้าสู่พระราชฐานชั้นสาม เหล่าสาวน้อยงามพิสุทธิ์ดุจนางฟ้ากำลังหลับสนิท

“เห็นอนงค์แน่งน้อยสนิทนอน

ล้วนรุ่นรุ่นรูปเรี่ยมจำเริญลักษณ์ ผิวพักตร์ผ่องเกลี้ยงเพียงอัปสร

ห่มแพรสีมีวลัยใส่สวมกร เอาสร้อยอ่อนทำสายสะอิ้งรัด

ใส่ตุ้มหูซ้ายขวาระย้าย้อย เอวบางร่างน้อยนมถนัด

ดังประทุมตูมเต่งเคร่งครัด จำปาทัดถันได้ไม่ลอดทรวง”

แม้เครื่องแต่งกายต้องตา แต่นมนางต้องใจกว่า ดังที่กาญจนาคพันธุ์ และนายตำรา ณ เมืองใต้ ให้ความกระจ่างไว้ในหนังสือ “เล่าเรื่องขุนช้างขุนแผน” ว่าสาวๆ เหล่านี้

“เป็นพวกไม่เกินยี่สิบ กำลังงาม ‘จำปาทัดถันได้ไม่ลอดทรวง’ นั้นถือกันว่าเป็นความสวยอย่างหนึ่งของผู้หญิง คือ ผู้หญิงสวยนมจะต้องชิดกัน เอาดอกจำปาทัดได้ ไม่ตก เคยได้ยินพูดกันว่า เอาพลูจีบทัดได้ไม่ตกก็มี ถ้านมห่างกันแล้ว ไม่สวย นมอย่างนี้โบราณเรียกว่า นมพวง”

ก็เพราะอย่างนี้พลายงามซึ่งเดินตามขุนแผน จึงอดใจไม่ไหว

“เอามือซ้ายเข้าที่พุ่มประทุมพวง ไม่โรยร่วงกลีบกลัดกำดัดตึง”

ผลคือถูกพ่อซัดเข้าให้กลางหลัง เตือนสติว่า

“นี่ของหลวงนะอย่าเข้าไปเคล้าคลึง ถ้าแม้นนึกลึกซึ้งสิเสียความ

ไม่ควรนะเจ้าเราเป็นไพร่ เขาก็ได้เป็นนางระวางห้าม

ยิ่งจะให้เชี่ยวชาญการสงคราม มาตุคามลามลวนอย่าควรทำ”

พลายงามแก้ตัวว่าเห็นของสวยของงามก็ขอจับหน่อย ไม่ได้คิดอะไรมากกว่านั้น

“เจ้าพลายงามบอกความกับบิดา แวะเข้ามาชมเล่นเห็นขำขำ

เพียงลักหลับลูบต้องประคองคลำ ไม่ได้นึกลึกล้ำละเลิงใจ”

 

‘ลักหลับ’ ในที่นี้เพียงแค่ลูบๆ คลำๆ ไม่ถึงกับล่วงล้ำก้ำเกินมีอะไรๆ ในขณะผู้หญิงนอนหลับ ส่วนผู้ที่ตั้งใจบรรลุเป้าหมาย แต่ไปไม่ถึง มีอยู่ในวรรณคดีเรื่อง “ระเด่นลันได” ตอนที่ลันไดพระเอกของเรื่องนัดแนะกับนางประแดะ ‘จำจะไปให้ทันดังสัญญา ได้ย่องเบาเข้าหานางโฉมฉาย’

คืนนั้นผัวนางประแดะคือ ‘ท้าวประดู่สุริย์วงศ์โก้งโค้งหลับ พอปราสาทสะเทือนไหวตกใจวับ’ คิดว่าเมียกลับมาง้อขอคืนดีก็เลยทำไม่รู้ไม่ชี้

“แล้วคลี่ผ้าคลุมหัวล้มตัวนอน พระภูธรทำเฉยเลยหลับไป”

ทันทีที่ ‘ลันไดล้วงสลักชักกลอนได้ เปิดประตูเยื้องย่องเข้าห้องใน’ ก็ไม่ยอมเสียเวลาสักนาที

“เข้านั่งใกล้ในจิตคิดว่านาง

สมพาสยักษ์ลักหลับขึ้นทับบน ท้าวประดู่เต็มทนอยู่ข้างล่าง

พระสรวมสอดกอดไว้มิได้วาง ช้อนคางพลางจูบแล้วลูบคลำ”

ท้าวประดู่ถูกจู่โจมขณะหลับ ตกใจนึกว่าผีอำ ‘ต่างคนต่างคลำกันวุ่นไป’ พอรู้ว่าคนที่ปล้ำกันอุตลุดหาใช่นางประแดะไม่ ก็แตกกระเจิงกันไป

“ลันไดโดดโผนโดนประตู ท้าวประดู่ร้องโวยขโมยปล้น”

 

คําว่า ‘ลักหลับ’ ใช้กันมายาวนาน แต่เดิมเจาะจงใช้กับผู้หญิงเท่านั้น เดี๋ยวนี้ความหมายกว้างขึ้นตามความเป็นไปในสังคมที่มิได้มีแค่เพศชายเพศหญิง การแก้ไขปรับปรุงกฎหมายมุ่งขจัดความแตกต่างและยอมรับความเท่าเทียมทางเพศ ลักหลับจึงเกิดแก่ใครก็ได้ ไม่จำกัดเฉพาะผู้หญิงอย่างที่เคยเป็นมา มีความหมายว่า ลอบชำเราคนนอนหลับ คนที่ว่าเป็นได้ทุกเพศทุกวัย

บทบัญญัติใหม่ของประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276 จึงครอบคลุมทั่วถึง

“ผู้ใดข่มขืนกระทำชำเราผู้อื่นโดยขู่เข็ญด้วยประการใดๆ โดยใช้กำลังประทุษร้าย โดยผู้อื่นนั้นอยู่ในภาวะที่ไม่สามารถขัดขืนได้ หรือโดยทำให้ผู้อื่นนั้นเข้าใจผิดว่าตนเป็นบุคคลอื่น ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่ 4 ปีถึง 20 ปี และปรับตั้งแต่ 80,000 ถึง 400,000 บาท”

ข้อความว่า ‘อยู่ในภาวะที่ไม่สามารถขัดขืนได้’ คือ นอนหลับ ไม่มีสติรับรู้ เพราะเมาหรือหมดสติและถูกกระทำล่วงเกินทางเพศโดยไม่รู้ตัว ไม่ได้ยินยอมพร้อมใจ

‘ลักหลับ’ สมัยนี้ ทั้งจำทั้งปรับ •

 

 

จ๋าจ๊ะ วรรณคดี | ญาดา อารัมภีร